به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، آمارها می گویند بیش از ۷۴ درصد نیاز وارداتی ایران در سال۱۴۰۳ از مبدأ سه کشور امارات، چین و ترکیه تامین شده و از آنجا که عمده واردات کشور شامل دو گروه کالایی «مواد اولیه تولید» و «کالاهای اساسی» است، وابستگی به ۳ کشور می‌تواند تهدیدی بالقوه برای تداوم تولید و همچنین تامین امنیت غذایی شهروندان باشد. روند موجود، قدرت چانه‌زنی بازرگانان ایرانی را در بازارهای جهانی کاهش می‌دهد؛ در نتیجه کالاهای خارجی با قیمت بالاتری وارد کشور می‌شوند و هزینه آن به مصرف‌کننده نهایی تحمیل می‌شود.
کارشناسان می گویند این سبد وارداتی و وابستگی قابل‌توجه تنها به چند کشور خاص برای تامین نیازهای وارداتی کشور، نامطلوب است؛ به خصوص اینکه کالاهای واسطه‌ای و تجهیزات مورد نیاز تولید سهم بیش از 80 درصدی از واردات کشور را در اختیار دارند؛ بنابراین واردات ما اثرگذاری بالایی بر تولید و همچنین تامین نیازهای اساسی کشور دارد.
برهمین اساس در حالت بهینه انتظار می‌رود سبد وارداتی کشور متنوع باشد و کشورهای متعددی در تامین نیازهای ما سهیم باشند. با این‌وجود اعمال تحریم‌های سخت‌گیرانه علیه اقتصاد ایران در طول دهه‌های گذشته و ایجاد محدودیت‌های متعدد در روابط تجاری و اقتصادی ایران و سایر کشورها، عملا مانع از ایجاد ترکیب مناسب در سبد وارداتی کشور شده است.
به بیان دقیق‌تر ایران، ناچار است نیازهای وارداتی خود را با اتکا به چند کشور خاص و محدود تامین کند. تشریح دقیق‌تر این وضعیت را در ویدیوی حاضر مشاهده می‌کنید.
