خبرگزاری مهر، گروه استانها: بسکتبال اصفهان، شهری که از کف پارکت‌های قدیمی تا سالن‌های مدرن امروز، همیشه با ضربان توپ و هیاهوی تماشاگرانش نفس کشیده، داستانی بیش از یک ورزش دارد؛ داستانی از شور، تلاش و پیوندهای اجتماعی. این ورزش در اصفهان، ریشه در جامعه ارامنه و محله تاریخی جلفا دارد؛ جایی که از دیرباز ارامنه اصفهان در آن زندگی می‌کردند و فرهنگ، انرژی و روح جمعی خود را وارد شهر کردند. بسکتبال، با این ریشه‌های تاریخی، نه تنها ورزش، بلکه نمادی از زندگی و پیوستگی اجتماعی در اصفهان شده است.
در این شهر فیروزه‌ای بازیکنان جوان با توپ در دست و رؤیا در دل ادامه‌دهنده میراثی هستند که نسل‌های قبل با اشتیاق و تلاش بنا کردند. از افتخارات ملی گرفته تا هیاهوی سالن‌های محلی، بسکتبال اصفهان همیشه نشان داده که می‌تواند در برابر چالش‌ها بایستد و بدرخشد. با این حال، شنیده‌ها نشان می‌دهد که پشت تمام این هیاهو و افتخار، مشکلات و چالش‌هایی نهفته است؛ مسیری که برای رسیدن به قله، هنوز پر از موانع و داستان‌های نانوشته است.
امید دادفرنیا: بسکتبال اصفهان در مسیر سقوط است
امید دادفرنیا در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت کنونی بسکتبال اصفهان اظهار کرد: اگر بخواهم درباره بسکتبال اصفهان صحبت کنم، تا صبح می‌توانم توضیح بدهم، اما به طور خلاصه باید بگویم که حال و هوای بسکتبال اصفهان اصلاً خوب نیست. در زمینه بازیکن‌سازی و استعدادیابی، بسیار ضعیف عمل شده و متأسفانه هیئت بسکتبال اصفهان با کشیدن دایره‌ای محدود از اطرافیان خود، اجازه ورود افراد جدید را نمی‌دهد. نتیجه این رفتارها همان شکست‌های تلخی است که اخیراً شاهدش بودیم.
وی معتقد است که شکست تیم مینی بسکتبال اصفهان مقابل قم در تاریخ بسکتبال کشور بی‌سابقه بوده است و ادامه داد: در طول تاریخ هرگز تیم مینی‌بسکتبال اصفهان به قم نباخته بود. تیم‌های نونهالان و مینی‌بسکتبال فعلی محصول عملکرد هیئت جدید هستند، در حالی‌که تیم‌های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان حاصل تلاش هیئت قبلی به ریاست جواد داوری‌اند. نتیجه استعدادیابی هیئت فعلی همین شکست‌های تأسف‌بار است.
دادفرنیا افزود: متأسفانه در هیئت بسکتبال، نوعی منیت و محدودسازی شکل گرفته است. آن‌ها یا باید خودشان در رأس باشند یا هیچ‌کس نباشد. این تفکر از بخش آقایان گرفته تا بانوان، باعث از بین رفتن انگیزه‌ها شده است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: وقتی رئیس هیئت حضور فیزیکی مستمر ندارد، نمی‌توان از هیئت انتظار موفقیت داشت. کسی که مسئولیت می‌پذیرد، باید تمام‌وقت و با حضور میدانی کار کند، نه از راه دور! متأسفانه رئیس فعلی هیئت به دلیل اشتغال، فرصت و حضور لازم را ندارد. اداره هیئت با تلفن و جلسه‌های مقطعی ممکن نیست.
این کارشناس بسکتبال با اشاره به نقش مهم ارتباط با باشگاه‌ها و اسپانسرها گفت: برای مثال، آقای افتخاری در هندبال اصفهان زندگی‌اش را پای این رشته گذاشت. صبح تا شب در باشگاه‌ها و نزد اسپانسرها حضور داشت تا منابع مالی تأمین کند، اما در بسکتبال چنین پشتکاری دیده نمی‌شود. رئیس هیئت باید گاهی یک هفته پشت در اتاق مدیرعامل باشگاه‌ها بنشیند تا نتیجه بگیرد، نه اینکه فقط تماس تلفنی بگیرد.
دادفرنیا در ادامه به وضعیت باشگاه‌های اصفهان اشاره کرد و گفت: باشگاه ذوب‌آهن که سال‌ها قطب بسکتبال اصفهان بود، کنار کشیده و اکنون باشگاه گلنور جایگزین آن شده است. هرچند باید قدردان زحمات گلنور بود، اما به نظر می‌رسد آن هم در شرایط دشواری قرار دارد. واقعاً مشخص نیست چگونه یک شهر می‌تواند با یک اسپانسر، دو تیم سوپرلیگی داشته باشد.
وی افزود: اصفهان پتانسیل داشتن دو تیم در لیگ برتر را دارد، اما به شرطی که هدف کوتاه‌مدت نباشد. اگر انتظار داریم همین حالا در جمع چهار تیم برتر کشور باشیم، چنین ظرفیتی نداریم. اما اگر هدف‌گذاری بلندمدت و سرمایه‌گذاری روی بازیکنان بومی انجام شود، در دو تا سه سال آینده می‌توان به نتایج مطلوب رسید.
این کارشناس تأکید کرد: تا زمانی که ریاست هیئت بسکتبال اصفهان تمام‌وقت نباشد و نگاه محدود و رفاقتی کنار گذاشته نشود، نباید انتظار رشد داشت. جواد داوری با تمام انتقاداتی که به او وارد بود، یکی از بهترین رؤسای هیئت در دو دهه گذشته بود؛ او ویرانه‌ای را تحویل گرفت و کاخی تحویل داد، اما با روند فعلی، دوباره در مسیر بازگشت به همان ویرانه قرار گرفته‌ایم.
دادفرنیا خاطرنشان کرد: باید همه نیروهای دلسوز به کار گرفته شوند و نگاه برابر به همه وجود داشته باشد. اگر این اتفاق نیفتد، آینده‌ی بسکتبال اصفهان بسیار نگران‌کننده خواهد بود.
مریم بنوان: هیئت بسکتبال اصفهان شفاف عمل نمی‌کند
مریم بنوان در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با اشاره به عملکرد هیئت بسکتبال اصفهان طی دوره مدیریتی اخیر اظهار کرد: از زمان روی کار آمدن آقای رضایی به‌عنوان رئیس هیئت، ما هیچ اطلاع دقیقی از برنامه‌ها و سیاست‌های کاری ایشان نداشته‌ایم. تاکنون هیچ طرح مشخصی برای توسعه بسکتبال استان ارائه نشده و عملکردها بیشتر به‌صورت سلیقه‌ای و غیرشفاف انجام می‌شود.
وی افزود: در مقطعی که آقای رضایی منصوب شدند، تیم دختران ذوب‌آهن در سوپرلیگ کشور حضور داشت، اما امروز دیگر چنین تیمی نداریم. این خود به‌تنهایی نشان‌دهنده روند نزولی بسکتبال بانوان اصفهان است. مشخص نیست که رئیس هیئت استان و همکارانشان در این مدت چه تلاشی برای رشد و پشتیبانی از این رشته انجام داده‌اند.
نایب‌رئیس سابق هیئت بسکتبال شاهین‌شهر ادامه داد: تنها اقدام تیم‌داری هیئت در دوسال گذشته مربوط به تیم نوجوانان بود که با وجود شکست در دیدار رده‌بندی، به دلیل قوانین فدراسیون مقام سوم مشترک گرفت. همان کادر فنی امسال نیز با تیم گلنور همکاری دارد که گلنور فقط اسپانسر است و کادر تیم را هیئت بسکتبال انتخاب کرده است. متأسفانه فعالیت‌های هیئت محدود به دایره‌ای از افراد خاص شده و عملاً فضایی برای سایر مربیان و فعالان باقی نمانده است.
بنوان اضافه کرد: برای نمونه، تیم نونهالان به خانم اعرابی و کشفی سپرده شد، اما به‌دلیل تداخل زمانی با مسابقات جوانان، ایشان نتوانستند تیم را همراهی کنند و خانم خالدی جایگزین شد؛ در حالی که اصلاً در تمرینات تیم حضور نداشت. این وضعیت نشان‌دهنده ضعف مدیریتی و نظارتی هیئت است.
وی با اشاره به وضعیت تیم‌های بانوان گفت: هیئت بسکتبال در زمینه حمایت از تیم‌های دختران هیچ برنامه‌ای ندارد. سال گذشته تنها نکته مثبت، قهرمانی تیم قهدریجان و موفقیت تیم چلیپا بود که هر دو با حمایت خانواده‌ها و بدون پشتوانه مالی هیئت در مسابقات شرکت کردند و مقام‌های اول و دوم را به دست آوردند.
بنوان افزود: در یکی از مراحل مسابقات که میزبانی آن با ما بود، شخصاً از رئیس هیئت برای گرفتن سالن کمک خواستم. با وجود پیگیری‌های فراوان فقط دو سانس برای برگزاری بازی‌ها به ما داده شد و حتی اجازه تمرین هم صادر نشد. ناچار شدم برنامه تمرین تیم خودم را جابه‌جا کنم تا شرایط مسابقات فراهم شود.
مدیر فنی تیم‌های بسکتبال لئونارد و قهدریجان در ادامه گفت: امسال قصد داشتم مجدداً تیم‌داری کنم. چندین بار با آقای رضایی تماس گرفتم و پیام دادم، اما باوجود وعده برگزاری جلسه، تاکنون هیچ دیداری انجام نشده است. تنها خانم ملکیان دو سه بار تماس گرفت، ولی وقتی گفتم رئیس هیئت حتی تماسی نگرفته، پاسخی نداشت. این در حالی است که من حتی اسپانسر کوچکی هم آماده کرده بودم تا با همکاری هیئت، تیم جوانان یا دسته‌یک را تشکیل دهیم.
وی ادامه داد: متأسفانه همکاری از سمت هیئت وجود ندارد. از ما خواسته شد برای تیم‌داری زیر نظر خانم نجاتی فعالیت کنیم و کادر تیم را هم خود هیئت مشخص کند. به نظر من این دیگر همکاری نیست، چرا باید من اسپانسر بیاورم اما اختیار انتخاب کادر را نداشته باشم؟ هیئت می‌تواند مشورت بدهد، اما نباید در کار تیم دخالت کند.
بنوان با ابراز نگرانی از روند موجود تصریح کرد: همین نوع مدیریت باعث شده حتی باشگاه‌های بزرگی مانند ذوب‌آهن و سپاهان دیگر علاقه‌ای به تیم‌داری در بخش بانوان نداشته باشند. وقتی باشگاهی برای همکاری پیشنهاد می‌دهد، هیئت باید از آن استقبال و حمایت کند، نه اینکه بخواهد تمام امور را در اختیار بگیرد.
وی افزود: اسپانسری محکم‌کار نیز که در مقطعی به فعالیت‌های هیئت اضافه شدند، در عمل هیچ حمایتی از تیم‌های دختران نداشتند. در طول فصل حتی یک‌بار هم برای بازدید یا پیگیری شرایط تیم‌ها نیامدند. نه نایب‌رئیس استان و نه سایر مسئولان در هیچ‌یک از بازی‌های ما حضور نداشتند، در حالی که ما چندین مرحله میزبان مسابقات بودیم.
مدیر فنی تیم بسکتبال قهدریجان گفت: بارها در گروه‌های رسمی هیئت اطلاع‌رسانی کردم و از آن‌ها خواستم مسابقات را در صفحات رسمی استوری کنند، اما هیچ توجهی نشد. عجیب است که نایب رئیس هیئت حتی از برگزاری مسابقات رسمی استان مطلع نیست یا حداقل واکنشی نشان نمی‌دهد.
بنوان در پایان با تأکید بر ضرورت تغییر رویکرد مدیریتی در هیئت بسکتبال استان گفت: اصفهان از نظر استعداد ورزشی یکی از غنی‌ترین استان‌های کشور است و در رشته بسکتبال نیز ظرفیت بسیار بالایی دارد. با این حال، این پتانسیل‌ها نادیده گرفته شده است. به‌عنوان نمونه، تنها بازیکن ملی جوانان ما، عسل برومند، امسال برای تیم اسلامشهر بازی می‌کند؛ در حالی که باید بررسی شود چرا او نتوانسته در تیم‌های اصفهانی حضور داشته باشد. جای سوال است که چرا از مربیان شاخص مثل آزاده زمانپور دعوت به همکاری نشده است؛ اینگونه مسئله نیاز به آسیب‌شناسی جدی دارد تا بتوانیم دوباره شاهد شکوفایی بسکتبال بانوان در اصفهان باشیم.
به گزارش خبرنگار مهر، با وجود تمام مشکلات مدیریتی، محدودیت‌ها و چالش‌ها، بسکتبال اصفهان هنوز در دل هواداران و بازیکنان جوان زنده است. میراث تاریخی این رشته، از جلفا و جامعه ارامنه گرفته تا افتخارات ملی و محلی، نشان می‌دهد که امید و تلاش، همواره می‌تواند راه را برای آینده‌ای روشن باز کند. بسکتبال اصفهان، با تمام شور، تاریخ و قلب‌هایی که برایش می‌تپد، هنوز قصه‌ای برای گفتن دارد؛ قصه‌ای که شاید امروز پر از درد و ناکامی باشد، اما فردای آن می‌تواند پر از امید و موفقیت باشد.
