به گزارش "ورزش سه"، دو مربی آلمانی مولف هر دو در ماینتس و دورتموند کار کرده‌اند و فصل گذشته نیز یکی از نقاط اوج حرفه خود را تجربه کرده بودند. یورگن کلوپ پس از سالها لیورپول را قهرمان لیگ انگلیس کرد و توماس توخل طلسم ناکامی پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان اروپا را با صعود به فینال این مسابقات شکست.
توخل و کلوپ هر دو کاندیدای دریافت جایزه بهترین مربی سال ۲۰۲۰ بودند و حالا در اوایل سال ۲۰۲۱ به هم رسیده بودند. توخل در همان هفته‌های ابتدایی حضور در چلسی، این تیم را متحول کرده و به رقابت بر سر کسب سهمیه لیگ قهرمانان برگردانده است. در شرایطی که چلسی با اعتماد به نفس بازیافته راهی آنفیلد شد، لیورپول در میانه یک بحران فنی عجیب این بازی را آغاز کرد.
تا پیش از این بازی، لیورپول در چهار بازی خانگی پیاپی شکست خورده بود و تکرار شکست در آنفیلد، اتفاقی که سرانجام در پایان بازی رخ داد، لیورپول را از سهمیه حضور در لیگ قهرمانان دورتر می‌کرد و حالا کلوپ عملا در یک شرایط عجیب، باید برای عبور تیمش از این بحران تلاش کند.
لیورپول با روحیه مناسبی بازی را آغاز کرد. پرسینگ سنگین در یک سوم دفاعی حریف، به قصد توپ‌گیری از نیروهای دفاعی چلسی و طراحی حمله سریع. اما توخل هم خودش را برای این سبک بازی کلوپ آماده کرده بود. چلسی که با آرایش ۱-۲-۴-۳ اما با چندین تغییر نسبت به بازی قبلی وارد میدان شده بود، اصراری به حفظ توپ و مجبور کردن لیورپول به بازی واکنشی نداشت.
در نیمه اول زمان زیادی با مالکیت توپ یا دفاع پرفشار لیورپول در نیمه زمین چلسی سپری شد اما احتمالا توخل از ادامه بازی با این شکل استقبال می‌کرد چون می‌دانست نیروهای هجومی لیورپول را در نیمه دوم فرسوده خواهد کرد؛ چیزی که در نیمه دوم هم در تداوم پرسینگ و دفاع پرفشار لیورپول تاثیر می‌گذاشت و هم ضریب اشتباهات سادیو مانه، محمد صلاح و روبرتو فرمینیو در زدن ضربات نهایی را افزایش می‌داد. بازی تقریبا سازگار با نقشه توخل پیش رفت. یعنی نیروهای دفاعی چلسی زیر فشار پرسینگ شدید لیورپولی‌ها چندان دچار اشتباه نشدند و در ضدحمله چند فرصت خوب هم خلق کردند.
آمار کلی بازی، به خوبی موقعیت بازی را نشان می‌دهد. لیورپول مالکیت بیشتری داشت اما به رغم دریافت گل در نیمه اول، تعداد ضربه در چارچوب آنها فاجعه‌بار است. بله واقعا این برای مدافع عنوان قهرمانی فاجعه است که در دقیقه ۴۲ گل بخورد اما تا پایان بازی فقط یک ضربه داخل چارچوب بزند.
تمام آمار کمی مسابقه به سود لیورپول است؛ از مالکیت گرفته تا تعداد پاس صحیح و تعداد پاس در نیمه حریف؛ اعدادی که تسلط لیورپول بر حریف در بخش کمی مسابقه را نشان می‌دهد. اما آمار کیفی در بخش هجومی، همگی اثرگذاری قویتر چلسی بر جریان بازی را نشان می‌دهد. ۱۱ شوت مقابل ۷ شوت و ۵ ضربه درچارچوب مقابل فقط یک ضربه در چارچوب.
کنار هم گذاشتن این آمار کمی و کیفی به خوبی بحران لیورپول را نشان می‌دهد؛ بحرانی که تبدیل به یک مسئله روانی شده است. کلوپ بارها خودش را یکی از دوستداران موسیقی راک و هوی-متال توصیف کرده و در توصیف فوتبال پرشور خودش هم، آن را به فوتبال هوی-متال تشبیه کرده است؛ زبان بدن کلوپ در کنار زمین و جوش و خروش او در منطقه فنی در تناظر با سبک بازی هجومی تیمش، غالبا در جهت ایجاد همان شکل از موسیقی است.
اما دیشب افت شدید لیورپول در اجرای سبک آشنای بازی این تیم با نگرانی و رفتار خنثی کلوپ در منطقه فنی همراه شد. زبان بدن کلوپ و حرکات او، دیگر نشانی از هوی-متال نداشت و کلوپی نبود. این یک مرحله سخت برای لیورپول در فصل جاری و برای کلوپ در دوران حرفه‌ای اوست.
چلسی که به طور سنتی با تغییر سرمربی در میانه فصل خوب کنار می‌آید، حالا با آمدن توخل به جای لمپارد هم در بعد فنی پیشرفت کرده است. یکی از بازیکنانی که با آمدن توخل، به تدریج تبدیل به یکی از مهره‌های ویژه تیم می‌شود، میسون مانت است؛ یک بازیکن منعطف در بخش هجومی که در چند پست می‌تواند بازی کند.
توخل از مانت به عنوان یکی از دو هافبک هجومی، پشت تک مهاجم استفاده می‌کند، اما این بازیکن می‌تواند به عنوان بال در کانال‌های کناری بازی کند و همینطور یکی از هافبک‌های میانی تیمش باشد. مانت مقابل لیورپول ستاره تیمش بود، نه فقط به خاطر گلی که زد، بلکه در جریان بازی هم یکی از اثرگذارترین بازیکنان میدان بود.
در جدول عملکرد مانت مقابل لیورپول با نمایش او در طول فصل مقایسه شده است. مانت حالا یکی از گلزنان برتر چلسی است اما یک نکته جالب در بازی او مقابل لیورپول، ۷ توپ‌گیری او از حریف است؛ چیزی که بسیار بالاتر از متوسط عملکردش در طول فصل است. مانت یکی از بازیکنان ویژه تیم ملی انگلیس برای یورو هم می‌تواند باشد؛ بازیکنی که شاید در میان این همه نیروهای مستعد انگلیس در بخش هجومی، بتواند به ترکیب اصلی تیم گرت ساوت‌گیت هم برسد.
به ندرت در چند فصل اخیر دیده‌ایم که لیورپول در بخش هجومی اینقدر کم‌اثر باشد. یکی از دلایل این افت شدید، پایین آمدن سطح مشارکت دو مدافع کناری لیورپول در به نتیجه رساندن حملات این تیم است. الکساندر آرنولد و اندرو رابرتسون در دو فصل گذشته، از مهمترین پاسورهای فوتبال اروپا بودهاند؛ دو بازیکنی که در حملات لیورپول هم از سازندگان اصلی بودهاند و هم از ضربه‌زنان اصلی.
در جدول عملکرد مدافع راست و چپ لیورپول در فصل جاری، با خروجی هجومی آنها در فصل گذشته مقایسه شده است. افت الکساندر آرنولد و رابرتسون در تولید پاس گل و زدن گل، از دلایل اصلی گیر افتادن لیورپول در بحران کنونی است. این دو بازیکن فصل قبل در مجموع ۳۱ گل و پاس گل داشتند و حالا تا پایان هفته بیست و هفتم، به عدد ۱۰ رسیده‌اند. به خصوص در زمینه پاس گل، کاهش آمار بسیار محسوس است.
سبک بازی لیورپول با کلوپ در چند فصل اخیر به گونه‌ای بوده که نقش دو مدافع کناری در تولید موقعیت گلزنی بیش از سه هافبک میانی بوده و هافبک‌های میانی بیشتر در دوندگی، توپ‌گیری و جدال‌های نفر به نفر، اهمیت استراتژیک و تاکتیکی داشته‌اند تا در خلق فرصت گل و گلزنی.
حالا با افت فاحش الکساندر آرنولد و رابرتسون، عملا لیورپول نیاز به تغییراتی در سبک بازی خود دارد. اصرار کلوپ به اجرای سبک همیشگی خود با توجه به وضعیت فنی دو مدافع کناری لیورپول، چه بسا وضعیت فنی این تیم را بدتر از آنچه هست، بکند.
چلسی درحالی لیورپول را به راحتی شکست داد که در اواسط نیمه اول، یک گل دیگر هم زده بود اما گل تیمو ورنر با بازبینی ویدئویی مردود اعلام شد، آن هم درحالی که فاصله مهاجم چلسی با آخرین مدافع لیورپول، میلی‌متری بود. با توجه به نتایج ضعیف منچستریونایتد در چند هفته اخیر، حالا چلسی حتی برای گرفتن رده دوم جدول هم شانس دارد. یکی از مربیان نگران لیگ برتر حالا اوله‌گونار سولسشر است. تیم او به ندرت شکست می‌خورد اما در هفته‌های اخیر، به سختی هم گل می‌زند یا پیروز می‌شود.
کلوپ نگران است که تاتنهام از لیورپول پیشی بگیرد و سولشر هم فرم خوب چلسی را تهدیدی علیه جایگاه خود در رده دوم جدول می‌بیند. شنبه و یکشنبه بازیهای مهمی در انگلیس برگزار می‌شوند و مهمترین بازی داربی منچستر است؛ مسابقه‌ای که مربیان لسترسیتی و چلسی و اورتون در آن طرفدار پپ گواردیولا و منچسترسیتی خواهند بود.
منبع: بی بی سی
