یک استارتاپ استرالیایی با تبدیل کردن سطل آشغال به دستگاه نظارت بر آلودگی تاکنون از ورود ۳۵ میلیون آیتم پلاستیکی به اقیانوس‌ها جلوگیری کرده است

سال ۲۰۱۳، Pete Ceglinski و Andrew Turton استارتاپ Seabin را با هدف پاکسازی اقیانوس‌ها از زباله‌ها با سطل را تأسیس کردند. هدف این استارتاپ علاوه بر پاکسازی اقیانوس‌ها، نظارت بر آن‌ها با جمع‌آوری داده‌ها و تغییر رفتار است.

Seabin، چیزی مابین سطل آشغال و مکانیزم جمع‌آوری برگ‌ها و دیگر اجسام شناور از روی استخرها یا همان اسکیمر (Skimmer) است. این دستگاه با قرارگیری روی آب، آلودگی‌های شناور را به دام انداخته و آب فیلتر شده را از زیر رها می‌کند.

این استارتاپ حالا بیش از هزار سطل را در ۵۳ کشور دنیا به آب انداخته و تاکنون به طور تقریبی از ورود ۳۵ میلیون پلاستیک به اقیانوس‌ها جلوگیری کرده است. استارتاپ‌ها معمولاً با تکنولوژی گره خورده‌اند، اما Seabin به خاطر کمبود منابع مالی از روش‌های سنتی آمارگیری مثل شمردن و یادداشت‌برداری با کاغذ و خودکار استفاده می‌کند.

Ceglinski می‌گوید: «ما به طور دستی بیش از ۷۱ هزار داده ارسالی از سراسر دنیا را شمارش کردیم که نشان می‌دهند با استفاده از سخت افزار Seabin در سه سال گذشته به طور تقریبی از ورود ۳۵ میلیون آیتم پلاستیکی به اقیانوس‌ها جلوگیری شده است.»

این استارتاپ روزانه ۵۰۰ میلیون لیتر آب را فیلتر و حدود ۴.۲ تن پلاستیک، ریز پلاستیک، فیبرهای پلاستیکی، روغن و غیره را از آب خارج می‌کند. Seabin بیش از ۷۱ داوطلب در ۱۹ کشور دارد که داده‌ها را روی کامپیوتر آپلود می‌کنند.

Ceglinski می‌افزاید: «فناوری به تنهایی ناجی ما نیست و فقط ما هستیم که می‌توانیم خودمان را نجات دهیم. چالش آلودگی پلاستیکی نیست، رفتار انسان هاست و به همین دلیل پاکسازی به اولویت دوم کار ما تبدیل شد. ما هم بر داده‌ها نظارت می‌کنیم و هم عملیات پاکسازی را انجام می‌دهیم.»

۲۰۲۱ سال دیجیتالی شدن برای Seabin خواهد بود چرا که Ceglinski از بکارگیری اپلیکیشن موبایل، نقشه تعاملی و سیستم مبتنی بر اینترنت اشیاء برای نظارت بلادرنگ بر داده‌ها خبر می‌دهد. در گام بعدی هوش مصنوعی هم وارد عمل خواهد شد تا جمع‌آوری داده‌ها دقیق‌تر و با بازدهی بیشتر انجام شود.

Seabin می‌خواهد در تمام ۱۹۴ کشور دنیا که خط ساحلی دارند فعالیت کند.