یک سال از انتخاب و حضور جناب آقای دکتر رییسی در مسئولیت رییس جمهور و ریاست هیات دولت سیزدهم گذشت و می خواهیم ببینیم که چه اتفاقاتی در این یک سال افتاده است؟

اول اینکه خواهش میکنم به این نکته بسیار مهم توجه شود، خدمت به دو جامعه بسیار محترم و ارجمند ایثارگران و بازنشستگان صرف نظر از اینکه این دو مجموعه ثروتمند هم هستند و پشتوانه های مالی و اجتماعی بسیار خوبی دارند اما وظیفه ذاتی و تکلیفی هر دولتی است. برای جامعه ایثارگری با اینکه ایثارگران هیچ توقعی ندارند اما هرچه دولت ها انجام دادند و انجام بدهند کم است .

اگر نگاهی به ملت های جهان و بخصوص کشورهایی که ما از آنها به عنوان کافر و دشمن و بی دین و بی تقوا و بی هویت و بی اصالت نام میبریم بیندازید به سادگی میبینید که نسل های پس از جنگ جهانی دوم که پدر بزرگانشان در آن جنگ بودند هنوز برای کشته شدگان و بازماندگان جنگ جهانی دوم با نگاه تحسین و تقدیر می نگرند و قوانین آن کشور حامی شان اقتصادی و جایگاه و شان اجتماعی آنهاست .

این نگاه نگاهی بین المللی است و در کشور اسلامی ایران که قصد و هدف دارد کشور اول منطقه و الگو برای سایر ملل منطقه و کشورهای اسلامی باشد باید در جامعه نهادینه شده باشد و بسیار قوی تر و محکم تر و محبت آمیز تر همراه باشد. در مورد بازنشستگان نیز به همین شکل است.

اما مشکل از اینجا شروع میشود که متاسفانه دولت جناب آقای دکتر رییسی وارث بی تدبیری و فامیل بازی و رفیق بازی و جناح بازی ها و در مجموع بی انضباطی های سازمان یافته و زنجیره ای و گسترده آنهایی است که ثروت خانواده ایثار کشور و خانواده پیشکسوت کشور را حیات خلوت و ارث پدری و خانوادگی خود میدانستند و با این ثروت بندگان خدا چه ظلم ها و تعدی ها که نکردند

با اینکه اقتصاد ملی ایران اقتصادی بسیار قوی و محکمی است؛

اما گروهی پول ملی ایران را ضعیف و ذلیل کردند و هدفمند و هدایت شده در قدرت معاش و توان مردم دست اندازی و تولید استضعاف کردند و در کنار این ظلم ها گروه دیگری سرمایه امانت ایثارگران و بازنشستگان را که در اختیار نهادهای مربوطه به ایثارگران و بازنشستگان بود را تضعیف و کم قدرت نمودند تا اینکه کم آوردند

در نتیجه دولت مجبور شد مثل جبران چندین ده ها هزار میلیارد تومان بدهی های موسسات اعتباری بدون مجوز برای جبران هزینه های رفیق بازی ها و فامیل بازی ها و جناح سالاری ها و بی تدبیری ها و بی انضباطی ها و تصمیمات غلط و انتخاب های غلط و اجراهای غلط و بذل و بخشش ها و ریخت و پاش ها و ........ در بخش های بازنشستگان و ایثارگران حداقل هایی را برای ایثارگر و بازنشسته در نظر بگیرند.

نکته بدتر از این ها این بود که در فرآیند پرداخت حقوق و هزینه های مربوط به بازنشستگان و ایثارگران به دولت فشار آمد و در کسری بودجه نمایندگان در مجلس بجای اینکه بدنبال علل کسری بودجه باشند و عملا از حق و حقوق ایثارگران و بازنشستگان دفاع کنند و از دولت ها سئوال کنند در اجرای عادلانه و هدفمند خصوصی سازی چرا صدها میلیارد دلار اموال عمومی مردم که در اختیار دولت ها بود و در اولویت ها می باید به نهادهای اقتصادی مثل ایثارگران و صندوق های بازنشستگان واگذار میشد اما به دیگران که بعضی از آنها رانتی بودند واگذار شد و این نمایندگان مردم هیچ وقت اراده ای و شاید هم اجازه ای نداشتند که بپرسند این اموال ارزشمند چند صد میلیارد دلاری کجا رفت و چه شد و ....... ؟

اما در عوض متاسفانه آقایان افاضات میفرمایند و به طرح موضوعات بی اساس می پردازند که ایثارگر و بازنشسته حقوق بگیر را آوار بر سر دولت و هزینه ساز در کشور می نامند .

آقایان هیچ وقت به خودشان اجازه ندادند و در مورد این استضعاف بازنشستگان سئوال نکردند و سئوال نمیکنند و حتی قانون مدیریت خدمات کشوری را که خودشان نوشتند را ملاک خدمت به بازنشسته قرار نمیدهند

در یادداشتی در سال گذشته با موضوع بازنشسته نوشتم به این موضوع به شکل دیگری اشاره کردم و الان هم در ادامه مینویسم که متاسفانه مجریان مغرض در اجرای این قانون، بازنشسته را به دو گروه خودی (استخدامی پس از انقلاب ) و ناخودی ( استخدامی قبل از انقلاب ) تبدیل کردند

حتی در اجرای همین قانون مدیریت خدمات هم به بازنشسته های خودی و ناخودی ظلم کردند.

مجریان مغرض به نام قانون مدیریت خدمات کشوری درصدی کمتر از تورم رسمی کشور را به حقوق بازنشسته اضافه مینمودند اما در طول همان سال چندین برابر همان درصدها را به حقوق شاغلان اضافه میکردند؟

متاسفانه ریشه تمام این فاصله گذاری ها و این اختلاف ها در دولت های پس از جنگ و بخصوص در همان دولتی بود که خود را ذوب در همه چیز میدید و دولت های بعد هم به اشتباه و شاید هم علاقمند بودند که تابع افعال و اعمال سلف خود باشند و اینگونه شد امروز موضوع حقوق منطقی و به روز بازنشسته و ایثارگر شده یک معضل ؟

به هر حال دولت و مجلس و همه می دانند اما بدانند که اصولا بازنشسته کارمند و حقوق بگیر از بودجه عمومی کشور نیست. ایثارگر هم کارمند و حقوق بگیر از بودجه عمومی کشور نیست.

واقعیت این است که اینها دو مجموعه بسیار ارجمند و محترم هستند که به اندازه بیش از اینهایی که در ذهنشان تصور دارند ثروت دارند و اگر ثروتشان مطابق آنچه که در صندوق های بازنشستگی در سطوح جهانی بهره وری و بهره برداری میشد و شود ، مطمئنا مستقل از دولت ها هیچ وقت نیازی به بودجه عمومی کشور نداشته و ندارند و نخواهند داشت و در جاهایی هم پای کار دولت ها می آینده و کمک میکنند ، کما اینکه در زمان جنگ این چنین شد .

بازنشسته همان کارمند استخدام شده در دولت است و یا همان استخدام شده در قانون تامین اجتماعی است که مطابق قانون سهمی را که برایش تکلیف شده بود را در مدت زمان حدود سی سال پرداخته و امروز براساس همان سرمایه گذاری که کرده میخواهد حق خود را و نه بیشتر ، بلکه مطابق ارزش واقعی همان پولی که در آن زمان پرداخته دریافت نماید.

او به دولت خود اعتماد کرده و پول پس انداز سرمایه گذاری شده را در اختیار دولت قرار داده است. حالا براساس همان تعهدات سهم و حقش را می خواهد.

کاری که در همه جای دنیا انجام شده و میشود و این صندوق های بازنشستگی هستند که با ثروتشان حامی اقتصاد ملی آن کشور میشوند و سهم بسیار ارزشمندی در تولید ناخالص داخلیGDP دارند.

اینکه وضعیت صندوق های بازنشستگی چنین است و چنان ، مسئولیتش با بازنشسته نیست .

بلکه مسئولیتش مربوط میشود به آنهایی که سالها مفت خوری کردند و فکر امروز را نمیکردند و بدون نگاه به آینده و آینده نگری ، خانواده و بستگان و اقوام و یاران بی خاصیت و مفت خورشان را برای تصدی مدیریت های سرمایه های ایثارگران و بازنشسته انتخاب میکردند.

خوب اینهایی که نوشتم ریشه اصلی مشکلات است که من و ما میدانیم و دولت و مجلس و سران قوا هم میدانند ، ولی متاسفانه و به این راحتی ها هم برطرف و حل نمیشود .

اما احساس میکنیم که دولت جناب رییسی تصمیم دارد کارهایی اساسی و بقول معروف یک بار برای همیشه برای ایثارگران و بازنشستگان انجام دهد و پیشنهاد میکنیم توجه به آدرس های غلط نداشته باشد و از اینجا شروع کند .

با بیان این مقدمه می خواهیم ببینیم در یک سال گذشته دولت جناب آقای دکتر رییسی برای ایثارگران و بازنشستگان چه کرد؟

در طول یک تقریبا 12 ماه گذشته که سال شروع فعالیت جناب آقای دکتر رییسی بود تحول و اتفاق مهمی در بخش خدمت رسانی و چوان سازی و چابک سازی و هوشمندسازی و شفاف سازی ساختار و استقلال اقتصادی نهادهای مرتبط با جامعه ایثارگری و بازنشستگان نیفتاد و هر آنچه اتفاق افتاده همان بوده که در امتداد دولت های قبل انجام شده و حقیقتا انتظار داشتیم که این تحول و یا مقدماتش شروع میشد.

ما انتظار داریم که حداقل دولت جناب آقای دکتر رییسی بیاید و بگوید در دولت های قبل و حتی امروز چه اشتباهاتی شده و مسئولین امور که این مشکلات و فاجعه را تولید کردند که بودند و به مردم معرفی و حتما به دادگاه ها فرستاده شوند تا نفرات بعدی احساس نکنند وقتی اینگونه مسئولیت ها به ایشان سپرده میشود بدانند که امانت است نه حیات خلوت خودشان و خانوده شان که بروند کبابی بزنند و فعلا حالشو ببرند و بی خیال و ..... بازنشسته .

مزید بر اطلاع مخاطبان محترم می نویسم که :

جامعه ایثارگری و بازنشستگان به همراه خانواده های درجه اول تحت تکفلشان به حدود 20% جمعیت ایران میرسند که مستند به آمارها در سال 1408 تقریبا به بیش از 25% جمعیت ایران میرسند و این آمار بزرگی است و تا آنجایی که میدانم برای امروز و فردای جامعه بازنشستگی سیاست همگن و برنامه های مشخص وجود ندارد و باید برای این جامعه بجای حرافی و شعارهای کلیشه و تکراری تاریخ مصرفف گذشته فکر و برنامه های سازنده و مفید و اجرایی داشت .

اما چه پیشنهادی دارم و چه باید کرد ؟

اولین کاری که باید کرد بها دادن به بازنشسته و ایثارگران به معنای واقعی کلمه و بدور از حرف و تشریفات است و انتظار داریم که کار ساماندهی و منطقی سازی و منضبط سازی اقتصاد ایثارگران و بازنشستگان مستقل از دولت و بصورت واقعی و جدی در دستور کار باشد. .

انتظار داریم که با ایجاد شورایعالی بازنشستگان و فعالسازی شورایعالی ترویج فرهنگ ایثار و شهادت ، مصوبات ارزشمند اجرایی برای فرهنگ سازی و حفظ شان و جایگاه اجتماعی این دو جامعه بسیار مهم تولید و مورد توجه دولت و مجلس قرار بگیرد (حداقل سه جلسه در سال برای هریک از شوراها منظور شود)

در ادامه انتظار داریم که شوراهای مشورتی استانی و شهرستانی ایثارگران و بازنشستگان با حضور نمایندگان این دو قشر ارزشمند جامعه تشکیل شود و در این شوراها برای حل و فصل و کم شدن و یا برطرف شدن مشکلات ایشان در سطوح استانی و شهرستانی صحبت و تصمیم سازی و تصمیم گیری شود .(حداقل چهار تا شش جلسه در سال متناسب با وضعیت برای هر شورا منظور شود)

در ادامه انتظار داریم خانه فرهنگ ایثار و خانه بازنشسته در محلات کلانشهرها و مناطق شهرهای نسبتا کوچک کشور با حضور ایثارگران و بازنشستگان و داوطلبان به خدمت تشکیل شود.

هدف از تشکیل این شوراها ارائه آموزش های لازم برای موارد زیر در محیط محله است:

* بهره وری از توان اقتصادی موجود و چگونه میشود با تعاون با همین درآمد خوب زندگی کرد

* حفظ سلامت با محوریت پیشگیری بهتر از درمان

* حفظ و تکریم شان

* حضور فعال اجتماعی ایشان

* سایر امور مرتبط برای انتقال تجربیات

انتظار داریم با توجه و اجرای این پیشنهادات تحولی در حضور موثر ایثارگران و بازنشستگان در متن تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها و اجرا و نظارت بر قوانین و موضوعات مرتبط با این دو قشر معظم در جامعه بشود.

شکی ندارم که جامعه ارجمند و بزرگ ایثارگری و بازنشستگان ایران زمین با درک شرایط همیشه در کنار نظام و رهبری نظام و مدیریت نظام بوده و هستند.

اینها همان اشخاصی هستند که در جوانی و با نیروی جوانی اکثریتشان و در شرایط نسبتا سخت در پیروزی انقلاب و در دفاع از کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران نقش بسیار ارزشمند و پشتوانه های بسیار محکمی برای کشور بودند و هستند.

مطمئنا تاریخ به نیکی از ایثارگران و بازنشستگان ما یاد میکند.

جناب آقای دکتر رییسی!

با شناختی که از سلامت نفس و اعتقادات شما داریم و از نگاه ها و قول های جنابعالی نسبت به جامع ایثارگری و جامعه بازنشستگان دریافت کردیم منتظر یک شروع اساسی و اتفاق مبارک هستیم .

با شما یاعلی گفتیم و پای حرف مان هم هستیم.

شما بسم الله را بگو و ما هم در خدمت شما و در کنار شما و سایر دولتمردان و کارگزاران و مدیران دولت و مجلس و قوه قضاییه مثل گذشته بودیم و هستیم و ان شاءالله و با استعانت از خداوند متعال کار را به انجام میرسانیم .

* امیر بازنشسته خلبان آزاده و جانباز دفاع مقدس