به گزارش خبرنگار ایرنا، قم در عاشورای اباعبدالله حال و هوایی دیگر دارد، و نوای حزن آلود یا حسین(ع) و یازینب (س)از گوشه گوشه شهر طنین انداز شده و پیر و جوان در غم غربت حماسه سازان دشت کربلا ناله سر می‌دهند.
از نخستین ساعت‌های بامداد امروز دسته‌جات سینه‌زنی و زنجیرزنی در صفوفی منظم و به هم پیوسته با عبور از معابر اصلی و هسته مرکزی شهر به سمت بارگاه ملکوتی حضرت معصومه (س) در حرکت هستند، و با ورود به صحن‌های این مکان مقدس اجتماع پرشوری را شکل داده‌اند.
در مسیر عبور عزاداران حسینی مواکب و ایستگاه‌های صلواتی مطابق شیوه‌نامه‌های بهداشتی برپا شده، و با توزیع آب، شربت و برخی مواد غذایی پذیرایی می‌شود.
گروهی از کادر بهداشت و درمان دانشگاه علوم پزشکی در حرم، جمکران و هیات‌های سوگواری استقرار یافتند و نسبت به تزریق واکسن کرونا اقدام می‌کنند.
طبق سنت زیبا و پسندیده سال‌های گذشته، گروهی از مردم به منظور ادای نذر خون با مراجعه به مرکز انتقال خون میدان روح‌الله، خون خود را به بیماران نیازمند اهدا می‌نمایند.
مساجد، تکایا، حسینیه‌ها، امامزادگان و بقاع متبرکه استان نیز شاهد حضور خیل گسترده و عظیم سوگواران حسینی است، و سخنران مذهبی اهداف نهضت سرخ رنگ سیدالشهدا را تبیین می‌کنند.
شیعیان خارجی مقیم قم و زائرانی که از سایر کشورها به این شهر آمده‌اند نیز با برپایی مجالس و هیات‌های عزاداری این مصیبت اندوهناک را گرامی می‌دارند.
مشارکت اقشار گوناگون نظیر ورزشکاران، دانش‌آموزان، دانشجویان، فرهنگیان و طلاب جلوه‌ای خاص از همبستگی اجتماعی در تعهد و پایبندی به ارزش‌های دینی و مکتبی را به منصه ظهور گذاشته است.
امام حسین(ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در خانه حضرت امیرالمومنین(ع) پیشوای اول شیعیان و حضرت فاطمه زهرا(س) یگانه دختر رسول اکرم(ص) در مدینه دیده به جهان گشود.
سومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دارای لقب‌هایی همچون سیدالشهدا، الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله و الدلیل علی ذات الله و کنیه ایشان «ابوعلی» است.
حضرت سیدالشهدا(ع) در مکتب نورانی حضرت محمد(ص) و پدرش مولای اول شیعیان(ع) و مادری چون حضرت زهرا(س) درس آزادی، ایستادگی و جوانمردی را آموخت و پس از شهادت پدرش، همدوش با برادرش امام حسن(ع) در راه تبلیغ دین اسلام و آموزه‌های آن گام برداشت.
هنگامی‌که امام حسن مجتبی(ع) در سال ۵۰ هجری قمری به شهادت رسید، رسالت سنگین امامت و هدایت مردم بر دوش امام حسین(ع) واگذار و ایشان به مدت ۱۱ سال عهده‌دار این امر مهم شد.
دوره امامت ایشان هم‌زمان با حکومت بنی‌امیه بود که جزو ظالمانه‌ترین حکومت‌ها بود، در سال ۶۰ هجری قمری معاویه برخلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، پسرش یزید را به‌جای خود قرار داد که فاسد بودن یزید و مخالفت او با دین اسلام باعث نارضایتی امام حسین(ع) شد.
بعد از مرگ معاویه، حاکم مدینه از سوی یزید موظف شد تا از امام حسین(ع) برای یزید بیعت بگیرد و ازآنجایی‌که ایشان حاضر به بیعت با یزید نبود با خانواده خود از مدینه به مکه رفت تا به اقامه و حفظ ارزش‌های راستین دین اسلام بپردازند.
مردم کوفه نامه‌های بسیاری برای امام حسین(ع) نوشتند و از ایشان خواستند تا به عراق و کوفه بیاید، در این زمان بود که امام، نماینده خود به نام مسلم ابن عقیل را به کوفه فرستاد در ادامه هزاران تن از مردم کوفه با او همراه شدند این امر باعث شد تا مسلم نامه‌ای به امام حسین(ع) بنویسد و از ایشان بخواهد که به کوفه بیاید.
اما با ورود عبیدالله ابن زیاد برای حکومت کوفه، مردم پیمان‌شکنی کردند تا اینکه مسلم به شهادت رسید؛ امام حسین(ع) با اهل‌بیت(ع) و یاران خود به‌طرف کوفه حرکت کرد و در نزدیکی کوفه بود که خبر پیمان‌شکنی مردم کوفه و شهادت مسلم را شنید.
عبیداللّه ابن زیاد، حر ابن یزید ریاحی را با لشگری برای بستن راه بر روی امام حسین(ع) فرستاد و عمر سعد با لشگری وارد دشت نینوا شد و این امام همام(ع) و یارانش را محاصره کردند و آب را بر روی آنان بستند.
سرانجام در روز دهم محرم (عاشورا) سال ۶۱ هجری قمری، امام حسین(ع) و یارانش که ۷۲ تن بودند در راه دین اسلام و ترویج آموزه‌های آن، احیای احکام دین و زدودن انواع انحراف‌های دینی، با رشادت و دلاوری به شهادت رسیدند و درس آزادی و ولایتمداری را در تاریخ ماندگار کردند.
