گاهی ممکن است آرزو کنیم برخی از خاطرات مان برای همیشه در ذهن و حافظه ما بماند و هرگز آنها را فراموش نکنیم. اما عوامل فیزیکی و روانی متعددی وجود دارد که می تواند بر توانایی مغز ما در حفظ اطلاعات در طول زندگی تاثیر منفی بگذارد.

مطالعه جدیدی که در مجله Psychological Science منتشر شده نشان میدهد افرادی که در زندگی روزمره خویش و در ارتباطات با اطرافیان، احساس سرزندگی، اشتیاق و نشاط بیشتری می کنند - آنچه روانشناسان "تأثیر مثبت" می نامند - با افزایش سن کمتر دچار افت حافظه می شوند. این نتیجه در کنار تحقیقات فزاینده ای که درباره نقش برخورداری از روحیات و تفکرات مثبت در گذران یک دوران پیری سالم انجام شده، تاکیدی بر این امر است که افراد هر چه در دوران جوانی و میانسالی خوش بین تر، پرنشاط تر و شادتر باشند در سنین کهنسالی و پیری، کمتر دچار فراموشی یا آلزایمر خواهند شد.

تیمی از محققان و دانشمندان، داده های بدست آمده از ۹۹۱ بزرگسال آمریکایی در سنین میانسالی و کهنسالی را که در یک مطالعه ملی شرکت کردند ، در سه دوره زمانی بین ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ ، ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ و ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. در هر ارزیابی ، شرکت کنندگان در مورد طیف وسیعی از احساسات مثبتی که طی ۳۰ روز گذشته تجربه کرده اند ، حبت کرده و گزارش دادند. در دو ارزیابی نهایی، شرکت کنندگان همچنین آزمون های عملکرد حافظه را انجام داده و به پایان رساندند. این آزمون ها شامل یادآوری کلمات بلافاصله پس از ارائه آنها و تکرار دوباره آنها ۱۵ دقیقه بعد بود.

کارشناسان و محققان این تیم تحقیقاتی، در روند بررسی های خود ارتباط بین روحیات و تفکرات مثبت و کاهش حافظه ، معیارهایی نظیر سن، جنسیت، تحصیلات ، افسردگی ، منفی نگر بودن و برون گرایی را نیز بررسی کرده و سنجیدند.

کلودیا هاز ، استادیار دانشگاه نورث وسترن و نویسنده ارشد این مقاله تحقیقاتی در این باره گفت: یافته های ما نشان می دهد که حافظه افراد با افزایش سن کاهش می یابد. امیلی هیتنر ، فارغ التحصیل دکترا از همین دانشگاه و یکی از نویسندگان اصلی این مقاله نیز تصریح کرد: با این حال، افراد با سطح تأثیرات مثبت بالاتر ، خوش بینی بیشتر و روحیه شادتر، کاهش حافظه کندتری را در طول تقریباً یک دهه تجربه کردند.

کارشناسان معتقدند فعالیت ها ، اقدامات و زمینه های تحقیقاتی آینده ممکن است مسیرهایی را که می توانند ارتباط تنگاتنگ میان روحیات و تفکرات مثبت وباحافظه را به هم متصل کنند ـمانند سلامت جسمی یا روابط اجتماعیـ بیان کند. اما آنچه اکنون بر کسی پوشیده نیست سطح امید به زندگی و خوش بینی در هر فرد است که می تواند احتمال ابتلای آن فرد به زوال عقل و حتی فراموشی مقطعی و کوتاه مدت را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

جوانی و میانسالی شادتر، پرامیدتر و خوش بینانه تر می تواند دوران پیری سالم تر، پویاتر و خاطره انگیزتری برای هر یک از ما رقم بزند.