به گزارش خبرگزاری فارس از نیشابور، امسال مراسم بزرگداشت روز ملی خیام نیز همانند مراسم روز ملی عطار در سایه بی مهری ها، نقاط ضعف فراوان و عدم توانایی آشکار و ناهماهنگی مسئولان محلی شهرستان نیشابور برگزار شد و این نکته را تقویت کرد که در برگزاری چنین مراسمی، می بایست مدیریت مراسم در حد کلان و با نگاهی وسیع تر تدبیر شود.
مراسم روز ملی خیام، روز ۲۸ اردیبهشت با نواختن زنگ خیام در دبیرستان خیام نیشابوری برگزار شد. اما حضور کمرنگ مسئولان فرهنگی و دیگر مدیران نیشابور کار را به جایی رساند که ابوطالب جوان سرپرست معاونت استانداری و فرمانداری نیشابور نیز در این مراسم اظهار کرد: از مدیران شهرستان گلایه‌مندیم. اگر به دنبال احیا و بزرگداشت مراسم روز ملی خیام هستیم، متولیان این امامزاده، مدیران و مسئولان نیشابور هستند که یا در مراسم حضور ندارند و یا حضور آنها بسیار کمرنگ بوده است.
تاخیر مدیرکل ارشاد برای حضور در مراسم خیام
همایش علمی خیام در آیینه هنر نیز که قرار بود در دانشگاه پردیس نیشابور شود، با وجود تمهیدات در نظر گرفته شده از سوی دانشگاه، با یک ساعت تاخیر از زمان اعلام شده برای شروع مراسم و در سالن خالی از حضور مدیران و مسئولان برگزار شد.
حتی اگر بتوان تاخیر یک ساعته حسین زاده مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان خراسان رضوی در این مراسم را توجیه کرد، کم توجهی مدیران و مسئولان شهرستان نیشابور جای پرسش فراوان دارد.
خروج مدیران شهرستان از مراسم به بهانه افتتاح پاساژ!
در این مراسم به جز سرپرست فرمانداری نیشابور، ۲ نفر از اعضای شورای شهر نیشابور و ۲ مسئول دیگر حضور داشتند و بعد از گذشت مدت زمان دیگر، هاجر چنارانی یکی از نمایندگان مردم نیشابور، فیروزه و زبرخان هم به جمع اندک حاضران در همایش پیوست. اما هنوز نیم ساعت حضور این جمع فرهیخته در مراسم نگذشته بود که خانم نماینده به همراه سرپرست فرمانداری و ۲ مسئول دیگر، جلسه را به بهانه افتتاح یک پاساژ ترک کردند و به این ترتیب، در صندلی های پیش بینی شده برای مسئولان، فقط مدیرکل ارشاد باقی ماند و رئیس اداره ارشاد نیشابور. سخنرانان جلسه هم مقالات را برای سالنی تقریبا خالی از جمعیت ارائه دادند.
نکته ای که شائبه ها در مورد این که عملکرد سرپرست فرمانداری نیشابور متاثر از امر و نهی یکی از نمایندگان این شهرستان در مجلس شورای اسلامی است را نیز تقویت کرد.
مراسم بزرگداشت خیام در آرامگاه خیام هم مورد بی مهری واقع شد
اما در مراسم دیگری نیز که عصر روز ۲۸ اردیبهشت در آرامگاه خیام برگزار شد نیز عدم حضور ادیبان، مسئولان و مدیران بسیار پررنگ بود. به جز امام جمعه نیشابور، سرپرست فرمانداری نیشابور، فرماندار فیروزه ، هاجر چنارانی یکی از نمایندگان نیشابور، فیروزه و زبرخان در مجلس، برخی از اعضای شورای شهر و مسئولان انتظامی، مدیری در جلسه حاضر نبود.
هاجر چنارانی در این مراسم گفت: مردم نیشابور ناراحت نباشید اگر در روز ملی مسئول ملی نبود. ارزش هر کدام از شماها بیشتر از هر مسئولی است. وی همچنین درباره لغو کنسرت حجت اشرف زاده در این روز گفت: برنامه این خواننده نیشابوری با توجه به شرایط خاص لغو شد، اما قول می‌دهیم این کنسرت را در آینده اجرا کنیم.
در پایان سخنرانی وی و در زمان اجرای موسیقی سنتی نیز رگبار باران بهاری برگزار کنندگان مراسم را که پیش بینی وضعیت آب و هوایی را هم نکرده بودند، غافلگیر کرد.
بی‌تدبیری، بی‌نظمی، عدم حضور خیام‌شناسان، ادیبان، هنرمندان، مسئولان و مدیران نیشابور از کاستی‌های بزرگ برنامه عصرگاهی روز ملی خیام بود.
پیام وزیر ساعتی بعد از مراسم رسید!
البته ادامه این مراسم به جز این همه نواقص، یک نکته تلخ و مهم نیز به همراه داشت و این که هاجر چنارانی در جایگاه مجری از مردم نیشابور برای شرکت در جشنواره اسب ترکمن دعوت کرد.
در نهایت، مراسم بزرگداشت خیام هم در وضعیتی مشابه به مراسم بزرگداشت عطار، با عنوان روز ملی و نه حتی در حد و اندازه یک مراسم محلی به پایان رسید و جز چند پست و استوری گلایه آمیز از دوستداران فرهنگ و ادب، هیچ دستاوردی برای نسل جوان و آیندگان نداشت.
باز از نکات جالب توجه در این زمینه این بود که حتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم نه عزمی برای حضور در این مراسم داشت و نه حتی پیامی برای مراسم روز ملی خیام صادر کرد. البته ناگفته نماند که پیام آقای وزیر، ساعتی بعد از اتمام مراسم به دست برگزارکنندگان رسید!
مراسم روزهای ملی چگونه باید برگزار شود؟
در اینجا این پرسش به وجود می آید که اگر مشاهیر و بزرگانی همچون خیام، عطار، فردوسی و ... برای مسئولان فاقد اهمیت است، چه اصراری بر آن دارند تا روزی را به عنوان روز ملی این بزرگان ثبت کنند و اگر واقعا این اعتقاد وجود دارد که هویت ایرانی- اسلامی ما وامدار این مشاهیر و بزرگان است، چرا باید بزرگداشت این مشاهیر تا این اندازه بی اهمیت و بدون توجه برگزار شود؟ آیا با این اوصاف می توان گلایه ای نسبت به ثبت نام مولوی و نظامی در کشورهای دیگر روا داشت؟
آنگونه که از تجربیات این سالهای پاسداشت بزرگان ایران زمین به نظر می رسد، نتیجه آن است که برگزاری مراسم پاسداشت مفاخر باید در سطح کلان و به گونه ای دیگر برگزار شود تا لااقل شان و منزلت نامی که برای او مراسم پاسداشت برگزار می شود، حفظ شود. اگر توقع داریم میراث هویتی ما نسل به نسل منتقل شود و هر روز بر شان و منزلت مفاخر ایران زمین در میان نسل نوجوان و جوان افزوده شود، می بایست این بزرگداشت را به گونه ای شایسته و بایسته به آنها آموخت تا آنان نیز معلم و چراغ راهی باشند برای آیندگان تا این میراث کهن به درستی حفظ شود.
انتهای پیام/ ۷۰۰۸۲
