به گزارش ایسنا، صفحه این نویسنده و اندیشمند فقید دینی در تازه‌ترین مطلب خود با عنوان «محمدرضا حکیمی بر پایه اسناد تازه منتشره» آورده است: «اولین روز شهریور ۱۴۰۰، روزِ از دست دادن متفکری شد که نامش با اندیشه دینی و فلسفه و عنوان مکتب تفکیک گره خورده است. محمدرضا حکیمی فقیه، مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسنده شناخته می‌شد و عناوینی چون «علاّمه»، «فیلسوف عدالت» و «مرزبان توحید» اغلب پیشوند نام او شده‌اند.
محمدرضا حکیمی ۱۴ فروردین سال ۱۳۱۴ خورشیدی در مشهد به دنیا آمد. او در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد و بیست سال بعد را در حوزه علمیه خراسان (مدرسه نواب) به تحصیل دروس مقدمات و سطح خارج فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند و در سال ۱۳۴۸ اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی دریافت کرد. او که از مجدّدان مکتب معارفی خراسان معروف به مکتب تفکیک است، آثار بسیاری را برجای گذاشته است که از جمله آن می‌توان به کتاب الحیاة اشاره کرد که نوعی دائرة المعارف اسلامی است.
مرحوم محمدرضا حکیمی را همگان با پرچم‌داری مکتب تفکیک در ایران معاصر می‌شناسند؛ نامی که برساخته او از سال ۱۳۷۱ بر جریانی بود که از سال ۱۳۴۰ با شخصیت‌هایی همچون میرزا مهدی غروی اصفهانی، سیدموسی زرآبادی و مجتبی قزوینی خراسانی در مشهد آغاز شده بود و ریشه‌های خود را به فقها و محدثان قدیم شیعه برمی‌گرداند. حکیمی بعدها در سال ۱۳۷۵ کتابی با همین عنوان، یعنی مکتب تفکیک منتشر ساخت که مواضع تفکیکی‌ها را شرح و تبیین می‌کرد. هواداران مکتب تفکیک و از جمله محمدرضا حکیمی با سودای خالص‌سازی معرفت دینی، قائل به جدایی محض معرفت‌شناختی قرآن، فلسفه و عرفان بودند و هستند؛ جدایی‌ای که به دید آنان مانع امتزاج، التقاط و تأویل‌های ناروا به قرآن و دین می‌شود.
اسناد تازه‌منتشره انتشارات علمی و فرهنگی که در بنای موزه تازه‌تأسیس این نشر دیرپا هم گردآوری شده‌اند، نشان می‌دهد که محمدرضا حکیمی، شناخته‌شده‌ترین اندیشمند معاصر مکتب تفکیک که سال‌ها فلسفه‌دان و فلسفه‌خوانی مبرز هم بوده، در دوره‌ای از زندگی حرفه‌ای خود دست به تصحیح اثر فلسفی شناخته‌شده‌ای در این انتشارات زده است. ماجرا به آذر سال ۱۳۴۹ بازمی‌گردد. بر اساس اوراق موجود در گنجینه اسناد انتشارات علمی و فرهنگی، او در سومِ این ماه قراردادی را برای تصحیح کتابِ «تاریخ فلسفۀ ویل دورانت» به امضا رسانده است. کتابی که عباس زریاب خوئی در سال ۱۳۳۶ ترجمه و انتشارات فرانکلین در دو جلد منتشرش کرده بود؛ در بند اول آن می‌خوانیم «تصحیح‌کننده کتاب را مرور کرده و آن را از غلط‌های چاپی می‌پیراید.»
انتهای پیام
