پدرش رابرت کولگیت کشاورز و سیاستمدار بود و از جنگ استقلال آمریکا و انقلاب فرانسه حمایت میکرد. همین آرمان‌‌‌های جمهوری‌خواهانه بود که او را بر آن داشت تا در ۱۷۹۸ انگلستان را ترک کند و در بالتیمور آمریکا رحل اقامت افکند. وی با رالف ماهر شریک شد تا با هم صابون و شمع تولید کنند و ویلیام جوان نیز به آن دو کمک میکرد؛ اما این تجربه پس از دو سال پایان یافت و خانواده بعدتر در دلاور کانتی نیویورک سکنی گزید.
ویلیام کولگیت در ۱۸۰۴ به نیویورک رفت و در آنجا پیش یک صابون‌پز شاگردی کرد.
در پایان کارآموزی با استفاده از ارتباطی که با بازرگانان سایر شهرها برقرار کرده بود، توانست جایگاه خود را در عرصه تجارت صابون تثبیت کند. وی در ۱۸۰۶ کسب‌وکاری را در زمینه آهار پارچه، صابون و شمع در منهتن راه‌اندازی کرد. کولگیت در ۱۸۲۰ کارخانه‌ای را در زمینه تولید آهار پارچه در هودسون جرسی راه‌اندازی کرد و توانست یکی از ثروتمندترین افراد نیویورک شود.
کولگیت سالانه پولی را برای کمک به هزینه‌‌‌های کتابخانه همیلتون و انستیتو الهیات (که بعدا دانشگاه مدیسون و دانشکده الهیات شد) تخصیص می‌‌‌داد. وی پیوسته به اتحادیه مبلغان باپتیست نیز کمک مالی میکرد. این صنعتگر تمام‌عیار در مارس ۱۸۵۷ از دنیا رفت.
شرکت کولگیت پالمولیو دو قرن پس از مرگ موسس خود همچنان فعال است و اکنون اقلام بهداشتی و آرایشی، محصولات پزشکی و دامپزشکی تولید می‌کند و خمیردندان، صابون و مسواک آن در سطح جهان شهرت زیادی دارد. دفتر مرکزی آن در نیویورک واقع شده و جزئی از شاخص S&P۵۰۰ به شمار می‌رود.
