او فارغالتحصیل رشته کارگردانی سینما از موسسه آموزش عالی سوره است و به‌طور اتفاقی به‌دلیل صدای گرمش وارد تئاتر و سپس منشی‌گری صحنه شد. خودش در جایی گفته: «یک روز در دانشگاه تهران فردی را صدا می‌زدم و آقای حسین کیانی نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان صدای من را شنید و آنقدر خجالتی بود که از یک نفر خواست تا از من بپرسد کار تئاتر می‌کنم یا نه ؟ من هم گفتم نه، من تئاتر بلد نیستم! از من پرسیدند دوست داری تئاتر بازی کنی؟ گفتم بدم نمی‌آید تجربه کنم. آن موقع با تئاتر آشنا نبودم. من آن زمان سینما می‌خواندم؛ اما دوستانم در دانشگاه تهران درس می خواندند و به همین دلیل به دانشگاه هنرهای زیبا رفت‌وآمد داشتم. پس از آن آقای کیانی مرا سر تمرین‌هایشان بردند و تازه در پروسه تمرین فهمیدم چه اتفاقی در تئاتر می‌افتد. در آن مقطع مشکلاتی در زندگی داشتم و احساس کردم از حضور روی صحنه به آرامش می‌رسم.»
او پس از آن سال‌ها به‌عنوان منشی صحنه فعالیت کرد. درباره ورودش به این عرصه گفته است: «آن زمان کم سن و سال بودم و تئاتر «سیاها» را بازی می‌کردم و با خودم می‌گفتم: چه چیز بیشتری از بازیگری می‌خواهم؟ در تئاتر مهم بازی کرده‌ام، با این تئاتر به خارج رفته‌ام، خودم و گروهمان معروف و مشهور شدیم، پس همین برای من در عرصه تئاتر کافی است و باید دنبال کار دیگری بگردم که مرا خوشحال کند به همین دلیل منشی صحنه شدم.»
فیلم «نفس» ساخته نرگس آبیار در کارنامه این بازیگر بسیار خاص است. او به زیباترین شکل کاراکتر «ننه آقا» را بازی کرده و برای همان هم از جشنواره فجر جایزه گرفته است. درباره حضورش در این فیلم گفته است: آدم‌هایی که در آن دوره زندگی می‌کردند پیچیدگی‌های خاص خودشان را داشتند و داستان فیلم «نفس» برای من از این جهت جذاب بود که بخشی از کودکی خودم را در آن می‌دیدم. در واقع با وجود اینکه در نقش کاراکتری چون «ننه آقا» بازی می‌کردم و شاید به نظر برسد از فضاهای کودکانه دور بودم، اما تمام بازی‌های کودکانه خودم را بازی بچه‌های داستان می‌دیدم و شیطنت کودکانی چون بهار، چاقاله، کمال و نادر همه خاطرات کودکی‌ام را جلوی چشم می‌آورد.»
در کارنامه پناهی‌ها سریال «شهرزاد» جایگاه مهمی دارد. او در این مجموعه نقشی کوتاه اما تاثیرگذار را اجرا کرده است. درباره حضور در این مجموعه گفته است: «متفاوت کار کردن همیشه در تئاتر، دغدغه من بوده، در سینما هم همین‌طور. متاسفانه در سینما بیشتر نقش زنان بدبخت و بیچاره را به من دادند. می‌دانستم به‌دلیل فرم چهره و چشم‌هایم این تمایل در کارگردانان به وجود آمده و درحال تبدیل شدن به بازیگری بودم که فقط یک مدل نقش را بازی می‌کند. وقتی آقای حسن فتحی هم پیشنهاد بازی در سریال «شهرزاد» را به من دادند، پرسیدم چه نقشی است؟ گفتند یک آدمکش! این نقش برای من جذاب و متفاوت بود و به همین دلیل بازی در سریال را قبول کردم. آقای فتحی گفتند از قسمت ۱۳ وارد قصه می‌شوی. گفتم مهم نیست یعنی اندازه نقش برایم مهم نبود، بلکه سنت‌شکن بودن این کاراکتر برایم جذابیت داشت. من تا به حال چنین نقشی بازی نکرده بودم و آقای فتحی که می دانستند ترو فرز هستم و این نقش کمی اکشن دارد، مرا انتخاب کردند و من هم استقبال کردم.»
این بازیگر درباره شهرت نظر جالبی دارد و می‌گوید: اصلا شهرت را دوست ندارم؛ چون همیشه فکر می‌کردم آدم باید کارخودش را انجام بدهد و سرش به کار خودش باشد. حالا چه اهمیتی دارد که مورد توجه قرار بگیرید، هربار که در تئاتر جایزه گرفتم، واقعا خجالت کشیدم. وقتی به‌خاطر سریال «شهرزاد» مردم در خیابان یک جور خاصی به من توجه می‌کنند، وظیفه و مسوولیت سنگینی برای من به وجود می‌آید.
