به گزارش بهداشت نیوز، تیمی از زیست شناسان تکاملی و محققان زیست پزشکی در دانشگاه هاروارد دریافتند که داشتن فعالیت بدنی در طول عمر انسان و جلوگیری از پیری حیاتی است. به گفته پژوهشگران، این تحقیق اولین توضیح دقیق تکاملی در تفسیر رابطه کمبود فعالیت بدنی با خطر بیماری ها در سنین بالا و کاهش عمر است.
نظریه جدید این محققین، از زیست شناسی تکاملی میمونی هایی که در طبیعت زندگی می کنند الهام گرفته که هر روز زمان زیادی را به نشستن گذرانده و معمولاً بیشترین فعالیت فیزیکی شان در فرزندآوری خلاصه می شود. امید به زندگی شامپانزه های محبوس ۳۰ تا ۴۰ سال است و به ندرت تا ۵۰ سال عمر می کنند. برعکس، گونه هایی که به‌عنوان شکارچی در گروه های بزرگ زندگی کرده و در طول عمر خود از نظر فیزیکی فعال هستند حتی چندین دهه پس از توقف تولید مثل به حیات و زندگی خود ادامه می دهند.
با اینکه قبیله Tsimané آمریکای جنوبی که در بولیوی زندگی می کنند و به مراقبت‌های بهداشتی مدرن دسترسی ندارند، معمولاً حدود ۷۰ سال عمر کرده و در سال های پس از باروری نیز از نظر فیزیکی فعال می مانند.
دانیل لیبرمن (Daniel Lieberman ) سرپرست این تیم تحقیقاتی، از دانشکده پزشکی هاروارد در این باره گفت: ما اساساً نسلی تنبل و وابسته به تلوزیون هستیم. خبر خوب این است که نیازی نیست به اندازه یک شکارچی فعال باشید. به گزارش سیناپرس، حتی مقدار کمی فعالیت بدنی یعنی چیزی فقط بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه فعالیت ورزشی در روز می تواند خطر مرگ و میر شما را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. از منظر طب، ورزش منظم با عوارض کمتر سالمندی و طول عمر بیشتر همراه است.
لیبرمن و سایر همکارش، به ارائه آنچه که آنها فرضیه پدربزرگ و مادربزرگ فعال نامیدند پرداختند. این نظریه جدید مبتنی بر تحقیقات قبلی تاریخچه زندگی انسان استوار بوده و نشان می دهد که فعالیت بدنی باعث طول عمر بیشتر و سلامت انسان می شود.
در همین راستا، شواهد بی شماری نشان می دهند که فعالیت بدنی منظم روند سرعت پیری را کاهش داده، از عوارض مخرب آن می کاهد ومرگ و میر زودرس را به تعویق می اندازد.
فعالیت بدنی معمولی، انرژی را از تبدیل شدن به ذخیره چربی بالقوه مضر دور کرده و آن را به سمت فرآیندهای فیزیولوژیکی که ترمیم، بازسازی و کاهش زوال مرتبط با افزایش سن بدن را موجب می شود، تخصیص می دهد. از اینرو، پژوهشگران بر این باورند که طول عمر و سلامت انسان علت و معلول فعالیت های بدنی هستند.
تخصیص مجدد انرژی ناشی از مصرف کالری ها به ورزش می تواند به سالم تر و قوی تر شدن بدن بیانجامد. فعالیت بدنی باعث می شود که ذخایر انرژی بدن به سمت انجام فعالیت هایی مانند تقویت استخوان های تحمل کننده وزن و ترمیم فیبرهای عضلانی شکسته شده هدایت شود و آنها را قوی تر و انعطاف پذیرتر بازسازی کند.
فعالیت بدنی متوسط تا شدید همچنین باعث آزاد شدن سیتوکین های ضد التهابی و کاهش التهاب مزمن می شود.
لیبرمن در پایان اضافه کرد: از آنجایی که ما تکامل یافته ایم تا در طول زندگی فعال باشیم، بدن ما با بالا رفتن سن به فعالیت بدنی نیاز دارد. انتظار کاهش سرعت، شدت کمتر فعالیت های بدنی و بازنشستگی طبیعی با افزایش سن یک باور غلط محسوب می شود. پیام ما بر اساس این تحقیق برعکس باور عموم است: با افزایش سن، فعالیت بدنی اهمیت بیشتری پیدا می کند.
منبع: سیناپرس
