سینمای ایران به دو بخش قبل و بعد از انقلاب تقسیم می شود. سینمای ایران قبل از انقلاب فیلم فارسی بود و اما سینمای ایران بعد از انقلاب فراز وفرودهای زیادی را به چشم دید. سینمای ایران قبل از انقلاب سینمایی تجاری ،قصه گو و ستاره ساز بود. اما سینمای ایران بعد انقلاب قرار بود سینمایی جشنواره ای و هنری باشد.
به گزارش رکنا: سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی مسیری متفاوت را آغاز کرد. مدیران جدید سینما در دهه ۶۰ ابتدا تمام عوامل و ستاره های قبل از انقلاب را کنار گذاشتند، با اعلام رسمی این توجیه که این افراد مردم را به یاد آن سینما می اندازند و ما آن سینما را نمی خواهیم.سپس اعلام شد که سینما وسیله‌ای برای صدور پیام انقلاب خواهد بود و در نهایت اینکه دیگر سینمای تجاری ، قصه گو و ستاره ساز در ایران جایی ندارد و سینمای جشنواره محور و به اصطلاح هنری جایگزین می شود. به این ترتیب برای یک دهه نقش زن از سینمای ایران حذف شد . در جشنواره فجر جایزه بهترین بازیگر زن وجود نداشت تا اینکه پس از پایان دفاع مقدس و تغییرات اساسی ، دولت سازندگی برای سینما هم نسخه ای جدید پیچید . البته که وظیفه این تغییر مسیر نیز بر عهده خودی‌ها گذاشته شد تا از مزایای مالی و اعتباری آن در آینده استفاده کنند .
بهروز افخمی مامور ساخت «عروس» شد و خط قرمز ها به کلی نادیده گرفته شدند! یک دختر جوان با لباس عروسی و آرایش ، نقش اول فیلم شد و برای اولین بار پس از انقلاب به کارگردانی اجازه دادند تا کلوزآپ از صورت بازیگر زن بگیرد و روی پرده نقره‌ای بیاندازد .همه می دانستند که عروس بسیار پرفروش خواهد شد و چراغ سبزی است برای تغییر جهت سینما به سمت ذات آن ، یعنی ستاره سازی و قصه گویی ، و البته پولسازی !
اما خیلی ها هنوز هم نمی دانند که مسئولان هنگام ساخت فیلم عروس برای توجیه خود چه قوانین عجیب و غریبی وضع کرده بودند! بخش اعظمی از قصه عروس در داخل کادیلاک و در جاده شمال در شب می گذشت . صحبتهای بین عروس و داماد در ماشین ، اما چون دیالوگ بین دو بازیگر نامحرم در محیط بسته اشکال داشت ، فردی از عوامل گروه کارگردانی روی صندلی عقب دراز می کشید تا به این ترتیب مشکل قضیه حل شود!
