در بازه زمانی سال ۹۰ تا ۹۲ که تحریم‌ها علیه حکومت ایران به اوج رسیده بود، طیفی از نیروهای سیاسی، حضور فعال در لایه‌های بالادستی سیاست ایران داشتند که درباره پیامدهای تحریم‌ها هشدار می‌دادند، برای مذاکره با غرب فشار می‌آوردند، آن را تبدیل به یک الگوی انتخاباتی کردند و آمادگی برای برعهده گرفتن نقش مذاکره‌کننده/ سازشکار داشتند. همه این نیروها اکنون حاشیه‌نشین شده‌اند و به‌عنوان نماد باخت معرفی می‌شوند.
رهبر جمهوری اسلامی دی‌ماه سال ۹۲ در یک سخنرانی عمومی گفت که مذاکرات «با شیطان برای رفع شر» انجام می‌شود. شر مهم در آن دوران فشار فوق‌العاده و ناگهانی تحریم‌ها بود و حکومت ایران می‌کوشید با اهرم مذاکره جو موجود شکسته و ابتکار عمل از طرف مقابل در دنیا گرفته شود».
به‌نظر می‌رسد چنین دیدگاهی در حال حاضر کمرنگ‌تر شده و ارزیابی سخنرانی‌های شش ماه اخیر رهبر جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که او تحریم را به اندازه سال ۹۲ شر نمی‌پندارد و روی ظرفیت‌ها و مهارتهای حکومت برای کاهش آسیب‌های تحریم‌ها، حساب جدی‌تر باز کرده است. این نگاه به اقتصاد مقاومتی تا اصلاح ثانوی، غالب و جاری و واقعی است. جمهوری اسلامی از نگاه رهبری، دوران فشار حداکثری ترامپ را از سر گذرانده است. وضعیت فعلی برای او ترسناک نیست و ایران توانایی کافی را در منطقه داراست.
23302
