این روز‌ها که سریال «بازی مرکب» به مجموعه‌ای پرمخاطب تبدیل شده و در ۹۰ کشور در صدر پربازدیدترین‌ها قرار گرفته و درباره آن بحث‌ها و اظهارنظر‌های زیادی می‌شود، بد نیست ببینیم نظر خود مردم کره جنوبی درباره این سریال چیست؟ از آنجایی که مردم جهان به شکلی خشونت‌بار و عریان از مشکلات آن‌ها سر در می‌آورند چنین تصویری برای‌شان تلخ و سخت است یا قابل باور؟
به گزارش اعتماد، مجموعه «بازی مرکب» در تاریخ ۱۷ سپتامبر پخش شد، درست قبل از عید چوسوک؛ تعطیلاتی کره‌ای شبیه به عید شکرگزاری در امریکا که در آن خانواده‌ها دور هم جمع می‌شوند و فرصتی عالی است برای اینکه تمام قسمت‌های یک سریال را باهم تماشا کنند. گویا ترافیک شبکه پس از پخش آن‌چنان بالا رفته که یکی از شرکت‌های خدمات اینترنتی از نتفلیکس شکایت و درخواست غرامت کرد.
پس از این تاریخ و به آرامی تب‌وتاب سریال به زندگی عادی مردم هم رخنه کرد. یک فروشنده خیابانی که برای سازنده‌های «بازی مرکب» دالگونا درست می‌کرد (نوعی آبنبات پوک شکری که موضوع محوری یکی از بازی‌های سریال است) به رویترز گفته کسب‌وکارش حسابی گل کرده است.
هزاران شهروند کنجکاو کره‌ای هم شماره تلفن ۸ رقمی روی کارت ویزیت را می‌گرفتند که سازندگان سریال متوجه نشده بودند شماره فردی واقعی است. صاحب این شماره و حتی افرادی با شماره‌های مشابه در تمام طول شبانه‌روز مورد هجوم تماس و پیام قرار می‌گرفتند.
روز چهارشنبه، نتفلیکس اعلام کرد در تلاش است با کمک کمپانی محلی سازنده سریال به این مشکل رسیدگی کرده و شماره تلفن را از سریال حذف کند. مارجی کیم، زنی خانه‌دار در سئول که بازی مرکب را با خانواده‌اش تماشا می‌کند گفته هرچند از هیجان و جلوه‌های بصری تاثیرگرفته از هنر عامه لذت برده، پیام‌های نهفته سریال هم مهم بودند.
وی گفت: «دردی که جامعه ما مبتلایش شده حس می‌کنم.» او اشاره کرد که سریال با مسائل مهم بسیاری سروکار دارد - نابرابری درآمدی، بیکاری جوانان، جامعه‌ای به سرعت رو به پیری - و تمام اعضای خانواده می‌توانند با آن ارتباط برقرار کرده و در موردش صحبت کنند. «بسیاری از افراد معمولی طبقه متوسط تا خرخره زیر بار قرض هستند. کاملا با افرادی که به بازی پیوستند احساس همدردی می‌کردم.»
به نوشته مهر؛ جونگ دان، تحلیل‌گر امنیتی ساکن سئول، پایتخت کره جنوبی، گفت: «کار به جایی رسیده بود که بدون تماشای این سریال نمی‌توانستم گفت‌وگوهایم را ادامه دهم.»، اما از سوی دیگر سریال موجب ناراحتی مردم کره نیز شده است، زیرا قاطعانه مشکلی که حسابی در این کشور ریشه دوانده را هدف قرار می‌دهد: بدهی و تقلای پایان‌ناپذیر برای بازپرداختش.
پارک سه- ها، دانشجوی سال آخر اقتصاد از دانشگاه یونسی سئول درباره سریال گفت: «بازی مرکب افسون‌کننده است، چون صریح و بی‌پرده به مسائل می‌پردازد. بااینکه من جوانم، اما به‌راحتی می‌توانستم با واقعیت سخت جامعه‌ای به این اندازه رقابتی ارتباط برقرار کنم.»
کو سه- وونگ، مفسر فرهنگ کره‌ای و ساکن آلمان، گفت: «بسیاری از کره‌ای‌ها با قرض گرفتن از موسسه‌های مالی معتبر همچون بانک‌ها آغاز می‌کنند. زمانی که این مسیر دیگر برای‌شان باز نباشد به وام‌دهنده‌های درجه دو رجوع می‌کنند که سود‌های بیشتری می‌گیرند.» به گفته وی، در بدترین شرایط وام‌گیرنده‌ها دست به دامن نزول‌خوار‌ها می‌شوند که گاهی سودشان سه‌رقمی است. «و بعد در منجلابی می‌افتید که دیگر راه فراری ندارد.» طبق برخی تخمین‌ها، حدود ۴۰۰ هزار کره‌ای مقروض این نزول‌خوار‌ها هستند.
