به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، از قدیم الایام رسیدن به عناوین سریع‌ترین و قوی‌ترین ورزشکار دنیا در همه ادوار المپیک از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. پیش از حکمرانی لاشا تالاخادزه گرجی، ایران در سه المپیک صاحب عنوان قوی‌ترین مرد جهان شد. حسین رضازاده در المپیک‌های 2000 سیدنی و 2004 آتن و بهداد سلیمی نیز در المپیک 2012 لندن صاحب مدال طلای دسته فوق‌سنگین شدند.

رضازاده در شرایطی که شانس اصلی طلای المپیک 2008 پکن محسوب می‌شد، طبق آنچه بیماری ناشی از تمرینات سنگین و سال‌ها رقابت در عرصه وزنه‌برداری عنوان شد، به چین نرفت و رشید شریفی جای او را در تیم اعزامی گرفت. در المپیک 2016 ریو، در حالی که همه روی مدال طلای دوم بهداد سلیمی حساب کرده بودند، این لاشا تالاخادزه گرجستانی بود که قهرمان المپیک شد و از آن پس بر دسته فوق‌سنگین وزنه‌برداری دنیا حکمرانی کرده است.

این وزنه‌بردار در حالی که علی داودی نماینده کشورمان 200 کیلو در یک‌ضرب، 241 کیلو در دوضرب و مجموع 441 کیلوگرم در این دسته با مدال نقره به کار خود خاتمه داد، لاشا تالاخادزه با 223 کیلوگرم در یک‌ضرب، 265 کیلوگرم در دوضرب و مجموع 488 کیلوگرم به مدال طلای این دسته رسید که رکورد فوق‌العاده‌ای برای او و وزنه‌برداری دنیا محسوب می‌شود.

او که طی این سال‌ها بارها و بارها رکورد دنیا را جابه‌جا کرده، در این المپیک نیز رکورد جهان که دست خودش بود را در هر سه بخش ارتقا داد. حالا سؤال اینجاست که آیا لاشا تالاخادزه گرجستانی می‌تواند اولین وزنه‌بردار کره زمین باشد که رکورد 500 کیلوگرم را از خود بر جای می‌گذارد؟ او حالا تنها 12 کیلوگرم با این رکورد رؤیایی و جاودانه فاصله دارد، در حالی که دو طلای المپیک و چهار طلای قهرمانی جهان در کارنامه‌اش دیده شده و اکنون 28 ساله است.

تالاخادزه از سال 2015 به این طرف تمامی طلاهای توزیع شده در دسته فوق سنگین وزنه‌برداری در مسابقات المپیک، جهانی و قهرمانی اروپا را از آن خود کرده است.

او دو ماه دیگر نیز این فرصت را خواهد داشت تا مدال طلای دیگری را در مسابقات جهانی 2021 که در وطن خودش برگزار می‌شود، به دست آورد. او شاید بخواهد بخشی از 12 کیلوگرم فاصله تا رسیدن به رکورد رؤیایی را در مسابقاتی که در کشور خودش برگزار می‌شود، طی کند.