به گزارش "ورزش سه"، انگار سرنوشت ناهید کیانی در المپیک 2020 اینطور نوشته شده بود که مراسم استقبال در بازگشتش به ایران توسط بازیگران و افرادی از سریال "بی‌گناه" برپا شود. او پازل یکی از بزرگ‌ترین دوگانه‌های ورزش ایران شده بود، که خواسته یا ناخواسته با سیاست گره خورد.
صبح سومین روز المپیک 2020 توکیو برای ایرانی‌ها با مسابقه‌ای شروع شد که خیلی‌ها نمی‌دانستند باید کدام طرف ماجرا بایستند؛ کیمیا علیزاده که 4 سال پیش اولین مدال ورزش بانوان را در تاریخ ادوار المپیک برای ایران به ارمغان آورده بود و حالا با تیم پناهجویان در المپیک شرکت می‌کرد، یا ناهید کیانی که زیر پرچم ایران سال‌ها برای رسیدن به بزرگ‌ترین رویداد جهان در تکواندو تلاش کرده بود و پس از رسیدن به جایی که میعادگاه تبلور آرزوهایش بود، با یک تناقض بزرگ مقابل هموطن، هم‌تیمی و دوست سابقش مواجه شد.
آن روز صبح سخت گذشت؛ در صورت برنده آن مسابقه نشانی از پیروزی وجود نداشت و بازنده هم مات و مبهوت شده بود؛ بهتی که حتی تا روز بازگشت ناهید کیانی به ایران و جدایی از کاروان المپیکی ادامه داشت و وقتی امروز در اینستاگرام از حال و روز چند روز اخیرش پس از این مسابقه نوشت، به آن پی بردیم؛ اینکه این ورزشکار در هیاهوی دیدگاه‌ها و قضاوت‌هایی که می‌شد، چه رنجی را تحمل کرده است.
ناهید کیانی امروز بدون اینکه از سوی فدراسیون تکواندو که نقدهای زیادی به عملکردش طی سال های اخیر به وجود آمده مورد استقبال قرار بگیرد، در اوج تنهایی به ایران بازگشت و چقدر معنی دار که مراسم استقبال از او توسط هنرمندانی گرفته شد که در حال ساختن یکی از سکانس‌های سریال بی‌گناه بودند.
شاید اگر محسن کیایی بازیگر و نویسنده این سریال نبود، ماجرای بازگشت غریبانه ناهید کیانی تکواندوکای وزن 57- کیلوگرم هم خیلی انعکاس پیدا نمی کرد، ولی او بود که با انتشار عکسی از ناهید کیانی در حالی که یک دسته گل در دست دارد و چند نفری کنارش ایستاده‌اند، با ادبیانی عامیانه که آه و افسوس در آن مشهود است به توصیف آن لحظه‌ها پرداخته است:« امروز، تهران، فرودگاه امام خمینی سر صحنه فیلمبرداری بی گناه. این دختر که می بینید به همراه خانواده اش یکی از قهرمانهای المپیکی ماست؛ ناهید کیانی. باورم نمیشد این کسی که آنقدر غریبانه و تنها داره از فرودگاه خارج میشه همون قهرمانیه که چند روز پیش تو المپیک برای ایران میجنگید. قهرمانی که رویارویش با هموطنش کیمیا علیزاده انقدر حاشیه داشت، انقدر سیاسی شد و انقدر از یک مسابقه ورزش خارج شد که دیگه فقط یه مسابقه نبود و این وسط همه کیمیا رو دیدن و ناهید کیانی که تمام تلاشش و برای رسیدن به المپیک کرده بود کمتر دیده شد. حالا هم در برگشت از المپیک هیچکس در کنارش نیست جز خانواده اش همین بی مهریها باعث رفتن خیلی از قهرمانهای ما شد. باید مراقب امثال کیمیا ها و کیانی ها بود. اینهمه غریب و تنها بودن برای یک قهرمان انصاف نیست؛ اون گلم تو دستش میبینید گروه ما بهش داده، نه فدراسیون و نه هیچ کس دیگه.»
ماجرای یکی از بزرگ‌ترین دوگانه‌های تاریخ ورزش ایران در المپیک هر چه بود، تمام شد. کیمیا علیزاده هر چند نشان داد پس از مصدومیت توانسته به خوبی آماده مسابقات شود، ولی می‌توانست در شرایطی دیگر و با تجربیاتی که از المپیک ریو در ذهن داشت، مدال برنزش را بهبود ببخشد که نشد. سوی دیگر این مبارزه خیلی غریبانه‌تر به کارش پایان داد و همانطور که محسن کیایی به آن اشاره کرده است، ناهید کیانی بی‌گناه‌ترین کاراکتر این داستان دراماتیک بود که کمتر از همه دیده شد.
