علیرضا الماسوندی، مدیرعامل اسبق شرکت مدیریت منابع آب در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم اظهار داشت: بحث مدیریت جامع سیلاب بسیار حائز اهمیت است تا بتوانیم سیل را از تهدید به فرصت تبدیل کنیم.

وی افزود: در سیلاب سال 98، از سد دز و کرخه حدود 9 میلیارد مکترمکعب آب تخلیه می شود چرا که امکان مهار این میزان آب را نداشتیم و از سوی دیگر در سال 1400 در منطقه دز و کرخه دچار کمبود آب هستیم؛ اگر این 9 میلیارد مترمکعب آب مهار شده بود، علاوه بر آنکه خساراتی در پی نداشت، در سال آبی جاری که خشک ترین سال نیم قرن اخیر است، می توانستیم از این منبع آب شیرین، استفاده بهینه کنیم.

این کارشناس مدیریت منابع آب تصریح کرد: سد بختیاری در بالادست سد دز، اگر ساخته شده بود، در سیلاب سال 98 با شرایط پیچیده مواجه نمی شدیم و بسیاری از حجم سیلاب جریان یافته به سمت سد دز، در بالادست این سد، در سد بختیاری مهار می شد.

وی ادامه داد: مطالعات این سد تکمیل شده بود، در واقع 10 سال است که مطالعات این سد تکمیل شده و به جای آنکه این سد را بسازند، خسارات ناشی از سیل به مناطق مختلف لرستان و خوزستان تحمیل شد و هزینه ای که این خسارات به دنبال داشت، 50 برابر هزینه ساخت این سد بود.

الماسوندی با بیان اینکه "چیزی به نام مدیریت یکپارچه سیلاب در کشور نداریم"، گفت: چهارمین کشور سیل خیز منطقه هستیم و در حالی که سالیانه و در برخی نقاط کشور به صورت فصلی سیلاب داریم، هنوز مدیریت یکپارچه سیلاب را در کشور پیاده سازی نکرده ایم.

وی افزود: به جای مدیریت جامع سیلاب، همواره شاهد هستیم سیل که رخ می دهد، کمیته بحران تشکیل می دهند و خسارات را برآورد می کنند و این مسئله به یک رویکرد متداول تبدیل شده است.

مدیرعامل اسبق شرکت مدیریت منابع آب خاطرنشان کرد: از پیاده سازی سیستم های هشدار سیل تا ایجاد برخی سازه ها و مخازن و کانال های انحرافی و ... را نیاز داریم تا بتوانیم سیلاب ها را مدیریت کرده و نقمت سیل را به نعمت تبدیل کنیم.

وی ادامه داد: متأسفانه سازمان برنامه و بودجه اعتقادی ندارد که سدی صرفا با هدف مهار سیل ساخته شود که این نوع نگرش، نگرشی عجیب و غیرقابل توجیه است.

الماسوندی با اشاره به هزینه های بسیار سنگین بروز سیلاب های مخرب برای کشور گفت: اگر در یک منطقه به صورت مکرر سیل بیاید و نتوانیم آنرا مدیریت کنیم، آن منطقه از حالت برخوردار به یک منطقه محروم تبدیل می شود چرا که سرمایه گذاری ها از آن منطقه خارج شده و کسی حاضر به سرمایه گذاری در آن منطقه و توسعه ساختمان ها، صنایع و ... در آن نقطه سیل خیز نیست و عملا به جای محرومیت زدایی، محرومیت زایی کرده ایم.

انتهای پیام/