ما تمایل داریم فکر کنیم که نور به طور کلی در یک خط مستقیم حرکت می‌کند و این مسئله در فواصل کوتاه تقریباً درست است همانند اثری که از نور لامپ‌ها یا صفحه نمایش‌ها بر روی زمین می‌بینیم اما وقتی به فضا نگاه می‌کنیم جاذبه نور به صورت خم شده، مشاهده می‌شود.
خوشه کهکشانی که دارای تاثیر گرانشی ناشی از مقدار جرم بالا و باورنکردنی است، می‌تواند نور جسمی را که پشت آن قرار دارد بسیار بزرگ کند و حتی آن را پیچ و تاب دهد تا به نظر برسد پشت آن نبوده و در کنار آن قرار دارد؛ در تصویر هابل، کهکشان مایل به قرمز حدود 10 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد که در کیهان، گاز آن تمام شده و ستاره‌های جدیدی را تشکیل داده است.
یکی از ابزارهای طبیعی منجمان برای رصد کهکشان‌های دوردست، استفاده از نور یک ستاره یا کهکشان نزدیک برای رصد اهداف دورتر است که به آن لنز گرانشی می‌گویند؛ این پدیده که به "همگرایی گرانشی" نیز معروف است، با آنچه که لنزها بر روی پرتوهای نور تولید می‌کنند، قابل مقایسه بوده و به عنوان نوعی ذره‌بین عمل کرده و اندازه و میزان تصویر ظاهری شیء اصلی را تغییر می‌دهد.
