فضا پر از خطراتی است که زمین و حیات روی آن را تهدید می‌کندن، اما اتمسفر زمین تاکنون توانسته از ما در برابر مقدار زیادی از خطرات محافظت کند. با این حال گاهی اوقات پدیده‌های قدرتمندتری اتفاق می‌افتند که حتی چیزی مانند اتمسفر هم نمی‌تواند جلوی آن‌ها را بگیرد و ممکن است نتایج فاجعه‌باری داشته باشد.

یکی از این خطرات بالقوه شراره‌های خورشید هستند. فعالیت‌های خورشیدی معمولی با میدان مغناطیسی زمین منحرف می‌شوند و گاهی اوقات شفق‌های قطبی زیبایی را به وجود می‌آورند، اما شراره‌های بزرگتر می‌توانند منجر به مشکلات بزرگی شوند.

خروج جرم از تاج‌های خورشیدی بسیار بزرگ پدیده‌ای نادر است و معمولا به سمت زمین حرکت نمی‌کنند. در سال ۲۰۱۲ بود که یک تاج خورشیدی از کنار زمین رد شد، اما می‌توانست به زمین برخورد کند و شبکه برق و ماهواره‌های کل نیمکره را نابود کند.

چنین تاج‌های بزرگی را می‌توان با سنسورهایی تشخیص داد که همواره در حال رصد خورشید هستند و آن‌ها را با توجه اندازه و موقعیتشان رصد کرد و دید در پهنه تاریک فضا پرتاب و محو می‌شوند. اما با این روش نمی‌توان تاج‌هایی را تشخیص داد که به سمت زمین پرتاب می‌شوند.

این تاج‌های خورشیدی نشانه مشخصی روی سطح خورشید به وجود نمی‌آورند، به همین دلیل به آن‌ها تاج‌های خورشیدی پنهان یا Stealth CME می‌گویند. معمولا وقتی متوجه این تاج‌ها می‌شویم که به زمین برخورد کنند و شاخص دقیقی از مکان شکل‌گیری آن‌ها روی خورشید نداریم.

محققان اخیرا با داده‌های فضاپیمای STEREO ناسا توانستند موقعیت منشا انفجار چهار تاج خورشیدی پنهان را تشخیص دهند و آن‌ها را دنبال کنند. پس از اینکه محققان منشا این انفجارها را با داده‌هایی بررسی کردند که همزمان جمع‌آوری شده بود، متوجه الگوی تغییراتی در روشنایی منشا تمام چهار تاج پنهان شدند.

آن‌ها به این نتیجه رسیدند که این تغییرات در واقع نشان‌دهنده تشکیل تاج‌های خورشیدی پنهان هستند. این تغییرات می‌توانند به تشخیص زمان دقیق برخورد این نوع تاج‌های خطرناک کمک کنند. با این حال تشخیص این الگوها نیز کار سختی است.

در آن زمان فضاپیمای STEREO به طور اتفاقی دقیقا منشا این انفجارها را رصد و داده‌های مورد نیاز برای این مطالعه را جمع‌آوری کرد. جهت استفاده از این روش برای تشخیص تاج‌های پنهان باید فضاپیمای دیگری باشد که فقط از زاویه دید زمین خورشید را رصد کند. این مشکل نیز با مدارگرد خورشیدی سازمان فضایی اروپا که سال پیش به فضا پرتاب شد، تقریبا حل شده است.