مسعود براتی کارشناس تحریم در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس درباره ادعای یکی از رسانه های دولتی درباره توافق درباره برداشته شدن 95 درصد تحریم‌های هسته ای در مذاکرات وین گفت: باید بررسی کنیم وقتی گفته می شود 95 درصد تحریم های هسته ای، دقیقا منظور کدام تحریم هاست. البته ابتدا باید به این نکته اشاره شود که طبق برجام قرار بوده است تمامی تحریم های هسته ای برداشته شود و در نتیجه، وقتی بیان می شود که 95 درصد این تحریم ها برداشته شده و 5 درصد مابقی از بین نرفته اند؛ فارغ از بحث کمی یا کیفی بودن تحریم های برطرف نشده که معنای مختلفی می دهد و باید شفاف شود، ولی چیزی که به صورت حداقلی مشخص است این موضوع است که رفع تحریم های مطرح شده در وین کمتر و ضعیف تر از برجام است.

براتی افزود: بعد از اینکه برجام به نتیجه رسید، اتفاقی که در بحث تحریم ها اتفاق افتاد، این بود که تحریم های موضوعی برداشته شد ولی بخش زیادی از افراد و نهادهایی که در لیست تحریم آمریکا یا همان SDN List قرار داشتند، خارج شدند و 180 فرد و نهاد باقی ماندند. باقی ماندن این افراد و نهادها، مشکلات زیادی برای همکاری های اقتصادی با ایران در پسابرجام ایجاد کرد چون موجب باقی ماندن ریسک تحریم ها در فضای اقتصادی ایران بود.

* تعداد افراد و نهادهای موجود در لیست تحریم آمریکا نشاندهنده ریسک تعامل با ایران است

این کارشناس تحریم با تاکید بر اینکه اگر تعداد افراد و نهادهای ایرانی موجود در لیست تحریم آمریکا یا همان SDN List بیشتر از 180 فرد و نهاد باشد، بدین معناست که ریسک همکاری با ایران بیشتر از برجام خواهد بود یعنی انگیزه کمتری برای افراد و نهادهای خارجی برای همکاری با ایران وجود خواهد داشت، اظهار داشت: بنابراین باید مشخص شود که چه تعداد افراد و نهاد در این لیست باقی می مانند؟ الان بیش از 1500 فرد و نهاد در این لیست قرار دارند. اینکه چه میزان از این افراد و نهادها از لیست خارج می شوند و چه تعدادی باقی مانند، اهمیت بسیاری دارد.

وی درباره آثار باقی ماندن افراد و نهادها در لیست تحریم گفت: اثر اول اینکه آن فرد یا نهاد نمی تواند از رفع تحریم استفاده کند و اگر آن فرد یا نهاد مثلا یک شرکت پتروشیمی یا یک شرکت و نهاد مهم دولتی باشد، این موضوع اثر مهمی دارد و اثر دوم که مهمتر است این موضوع است که هر قدر تعداد افراد یا نهادهایی که در لیست تحریمی آمریکا قرار دارند، بیشتر باشد ریسک همکاری با ایران افزایش پیدا می کند و این موضوع بخاطر تحریم های کنگره است. تحریم های کنگره در دوره اوباما با رویکرد ریسک پایه تصویب و اجرا شد و به موسسات مالی بین المللی هشدار می دهد که در همکاری به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به افراد و نهادهای تحریمی ایرانی خدمتی ارائه ندهند چون اگر این اتفاق بیفتد، باید پاسخگو باشند.

براتی افزود: این موضوع باعث شد که پس از برجام هم به واسطه حفظ 180 فرد و نهاد در لیست تحریم و همچنین حفظ این ساختار تحریم های ثانویه که ذیل قوانین کنگره بود، ریسک همکاری با ایران بالا بماند و شاهد همکاری جدی و بزرگی بین بانک های ایرانی و خارجی نباشیم. مثلا بانک های خارجی تمایلی به همکاری با بانک های ایرانی خارج شده از تحریم مثلا بانک ملی نداشتند چون این بانک‌ها باید مراقبت می کردند در این همکاری و در حلقه های بعدی آن، فرد یا نهاد تحریمی نباشد. به همین دلیل، نهایتا صرفا بانک های دسته چندم خارجی با ایران همکاری کردند. اگر تعداد این افراد و نهادها بیشتر از رقمی باشد که در تحریم بود، به همین میزان ریسک همکاری با ایران افزایش پیدا می کند و نهایتا میزان همکاری اقتصادی خارجی‌ها با کشورمان کاهش پیدا می کند.

این کارشناس تحریم با اشاره به اظهارات آمریکایی ها درباره اینکه صرفا تحریم های ناسازگار با برجام را رفع می کنیم و مابقی تحریم ها باقی می مانند، گفت: تحریم های سازگار با برجام در ادبیات آمریکایی ها یعنی تحریم های تروریستی، موشکی و .... این تحریم ها تعداد زیادی از افراد و نهادهای موجود در لیست تحریم را تشکیل می دهد و به نظر می رسد تعداد قابل توجهی فرد و نهاد ایرانی در لیست تحریم باقی می مانند. در نتیجه، اهمیت بسیاری دارد که تعداد این افراد و نهادهای موجود در لیست تحریم مشخص شود.

*احصای شاخص های راستی آزمایی رفع تحریم‌ها زمان بر است

وی درباره اهمیت و مدت زمان لازم برای انجام راستی آزمایی لغو تحریم ها اظهار داشت: درباره موضوع راستی آزمایی بخصوص با توجه به سابقه بدعهدی آمریکا هم در موضوع رفع تحریم و هم در زمینه نقض عهدهایی که انجام دادند، حتما باید این موضوع به صورت جدی انجام شود. راستی آزمایی در حوزه تحریم یک بحث فنی و اقتصادی است و شاخص هایی که در این بخش درنظر می گیرد، احصاشون زمانبر هستند. مثلا برای فروش یک محموله نفتی، چرخه کامل این فرآیند حدود سه ماه زمان می برد و یا مثلا در حوزه بانکی، این کار سه تا شش ماه زمان می برد. وقتی مثلا می گویند ظرف یک یا چند ساعت راستی آزمایی را انجام می دهیم یعنی قرار نیست راستی آزمایی واقعی صورت گیرد.

انتهای پیام/